**********
दुःखाने भरली
सखी तुझा वस्ती
लागलीसे पथी
जीवनाच्या॥
सरेना अंधार
होईना पहाट
पाहुनिया वाट
उजेडाची ॥
परि नभी स्थिर
एक दत्त तारा
तुझिया आधारा
सदा असे ॥
नाही प्रियजन
जरी सभोवती
जिव्हाळ्याच्या गोष्टी
सांगावया॥
तुटलेली नाती
तुझी खरी खोटी
देई दत्ता हाती
सोपवून ॥
तोच एक सखा
जन्माचा सांगाती
धृढ धरी चित्ती
सदोदित ॥
आणिक कुणास
नको घालू गळ
दुनिया ओंगळ
संधीसाधू ॥
विक्रांता कळला
हाची तो उपाय
आणि सांगू काय
तुज लागी
**
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा