गुरुवार, २ ऑक्टोबर, २०१४

द्वेष भीक





रे तुझ्या प्रेमाने
जगविले आजवर
सुखात हरविले
भारावले आजवर 

तूच पण आता जर
असशील जाणार दूर
द्वेषाने हृदय माझे

घनघोर असे भर

चोळामोळा जीवन जर
असशीलच करणार
अखेरचे माझे हे
एवढेच काम कर 

इतके दु:ख दे मला
प्रहार कर मनावर
तडफडून काळीज माझे
होवू दे रे जहर 

तुझ्यासाठी हे फार
अवघड नाही बर
त्या तुझ्या द्वेषावर
जगेन मी यावर

 विक्रांत प्रभाकर


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

ऐकणरे भेटते तेव्हा

ऐकणारे भेटते तेव्हा ****** जेव्हा कोणी ऐकणारे भेटते तेव्हा  शब्दांनी भरून येते आकाश अन  कोसळते अनावर होऊन थांबवल्या वाचून थांबल्...