शेकडो वादळ झेलून शेवटी
कुठल्या तरी एका वादळासमोर
नतमस्तक होतं झाड
आधार सुटून..
संपूर्ण उन्मळून ..
पडतं कोसळून...
तेव्हा वाटतं
अरे हे वादळ आलं नसतं
तर झाड पडलं जगले असतं
मधुर फुलांनी पुन्हा एकदा
लगडून गेलं असतं
त्यावेळी ..
रस्त्यावर अडकलेलं ट्रफिक
हळू हळू पुढे सरकत असतं
मनातल्या मनात चरफडत..
स्वत:शीच पुटपुटत..
शिव्या घालत...
सालं या झाडालाही
आजच पडायच होतं का ?
अन ..
कोसळलेल्या त्या झाडाची पानं
असतात हलकेच लहरत
विक्रांत प्रभाकर
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा