अवघडू देत
दुरावली मैत्री
दुरावू देत
रागावली प्रीती
रागावू देत
जास्त ओढशील
तर तुटतील
सोडून दे
केव्हातरी भेटतील
नाहीच भेटली तर
नच भेटू देत
मनी त्याचा सल
नच राहू देत
फुल गळून पडतं
कुणी खुडून नेतं
झाड का कधी त्याचं
दु;ख करीत बसतं
प्रत्येक नात
असंच असतं
कधी आयुष्यभर टिकतं
कधी क्षणात मिटून जातं
आपण मात्र सतत
फुलत राहायचं असतं
कारण
झाड होवून जगणंच
खरं जगण असतं
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा