चार थेंब पाण्यासाठी
जळुनिया कोंब गेले
तिच्याहाती भांडे तरी
तिने हात बांधलेले
मरणार्या प्रत्येकाला
जीवनाचे दान हवे
कोण किती रुजलेला
तिज कसे उमजावे
तसे तर माळ सारे
उभे सारे तहानले
कुणाकुणा तिने द्यावे
तनमन थकलेले
एक आता भरवसा
मेघुटांच्या मालकाचा
वाहुनिया क्षोभ जावा
लादलेल्या जीवनाचा
विक्रांत प्रभाकर
kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा