जेव्हा मी घेईन
माझा शेवटचा श्वास
तेव्हा मी नसावा
कुठल्या आय.सी .यु.त
छताकडे बघत
ऑक्सिजनच्या नळ्यामध्ये
धापा टाकत
थेंब थेंबाने देहात
उतरणाऱ्या सलाईनला असहायतेने पाहत
मृत्यू असावा स्पष्ट
डोळ्यांना दिसणारा
आणि मी त्याचा
स्वीकार केलेला
तेव्हा माझ्या डोळ्यासमोर
असावे निळे आकाश
सभोवताली पसरलेली
हिरवीगार झाडी
पाखरांचा कलकलाट
अन जवळच वाहणाऱ्या
नर्मेदेचा खळखळाट
तृप्त मनाने तृप्त देहाचा
ऐकत शेवटचा हुंकार
मी विरघळून जावा
त्या विशाल दृश्यात
तिथलाच एक
अंश होवून
जीवनाकडे माझे हे
शेवटचे मागणे
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा