तो ..
नजर चोरटी एक बोलकी
वर्दी मधली नवीन खाकी
किंचित काळी अन कोवळी
ओठावरली मिशी कोरली
बूट दांडगे पायी असूनी
मुद्रा परी ती लोभसवाणी
रंग रांगडा उन्ही तापला
बोल गावाच्या माती मधला
ती...
सख्या सवे ती पुढे चालली
खूप शहरी जग पाहिली
वक्र भुवया केस कापली
उन्हात आली ताम्र झळाळी
गणवेशात हि रूप गर्विता
नजर बंदी कुणी पाहता
नाकासमोर पाहत गेली
साऱ्या दृष्या सरावलेली
मी..
काय तयात प्रेम फुलेल ?
ठरले तिचे लग्न असेल ?
कुणा ठाऊक काय घडेल ?
किंवा माझा हा भ्रम असेल !
पण त्याचे चोरून पाहणे
उगा उगाच अवघडणे
सारे जणू की ओळखीचे ते
कि माझे मला पाहणे होते
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा