रविवार, १० नोव्हेंबर, २०१३

फुटपाथवर



कष्टणारे हात
शिणून जातात
रात्री फुटपाथवर
विश्राम शोधतात

अर्धी भूक 
तशीच पोटात
पाय आखडत
भूवर निजतात

कांक्रीटच्या या
बकाल शहरात
ओल्या कुठल्या
सांधी कोपऱ्यात

अस्तित्व स्वत:चे
हरवून जातात
टोचतात हाडे
कूस बदलतात

जगण्याच्या शोधात
पोटाच्या वणव्यात
उठून  सैरावैरा
धावत सुटतात

कुणी आपले
लक्ष्य हरवतात 
पायाखाली कुणी
तुडवले जातात

जीवनाशी सारे
पैजा मारतात
रोज  तोच पण
जुगार हरतात

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

http://kavitesathikavita.blogspot.in/

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

मिच्छामी दुक्कडम ( जरा अवेळी )

मिच्छामी दुक्कडम (जरा अवेळी ) ****** वळवले दाम ठोठावले काम  मिटे आश्वासन कुठे वर्धमान ॥ तुझाच भरोसा आता तीर्थंकरा उणीव न यावी तु...