रविवार, ३ नोव्हेंबर, २०१३

सोडुनिया घर जावू पाहता



अक्कलकोटचा
घेवून वारा
गेलो पंढरपुरा
तिथे बसता लाथा
आलो पुन्हा घरा
आता जाऊ वर
चढू गिरनार
सोडुनिया घर
व्हावे दिगंबर
म्हणून पक्के
केले प्रस्थान
काढले शोधून
पोलीसान
फासायला तोंडा
मिळेना राख
नग्न होता बळे
मारितात जन
टाकती समोर
शिजलेले अन्न
म्हणती राहा
आता गुमान
पळणे कठीण
जगणे कठीण
उरलो विनोदी
पात्र होवून

विक्रांत प्रभाकर
kavitesathikavita.blogspot.in

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

सुटू द्यावे

सुटू द्यावे ******* असते सदैव साथ का कुणाची  सुटतात हात सुटू द्यावे ॥ खेळ जीवनाचा पहायचा किती  मिटतात डोळे मिटू द्यावे ॥ हातात न...