रविवार, ३ नोव्हेंबर, २०१३

सोडुनिया घर जावू पाहता



अक्कलकोटचा
घेवून वारा
गेलो पंढरपुरा
तिथे बसता लाथा
आलो पुन्हा घरा
आता जाऊ वर
चढू गिरनार
सोडुनिया घर
व्हावे दिगंबर
म्हणून पक्के
केले प्रस्थान
काढले शोधून
पोलीसान
फासायला तोंडा
मिळेना राख
नग्न होता बळे
मारितात जन
टाकती समोर
शिजलेले अन्न
म्हणती राहा
आता गुमान
पळणे कठीण
जगणे कठीण
उरलो विनोदी
पात्र होवून

विक्रांत प्रभाकर
kavitesathikavita.blogspot.in

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

वृक्ष वंश उच्छेद

वृक्ष वंश उच्छेद ********* जळताच झाड मन विद्ध होते  तोडताच झाड मन कळवळते  एकेक झाडात लक्षावधी जीव  राहतात प्रेमाने करुनिया गाव  ...