रविवार, ३ नोव्हेंबर, २०१३

सोडुनिया घर जावू पाहता



अक्कलकोटचा
घेवून वारा
गेलो पंढरपुरा
तिथे बसता लाथा
आलो पुन्हा घरा
आता जाऊ वर
चढू गिरनार
सोडुनिया घर
व्हावे दिगंबर
म्हणून पक्के
केले प्रस्थान
काढले शोधून
पोलीसान
फासायला तोंडा
मिळेना राख
नग्न होता बळे
मारितात जन
टाकती समोर
शिजलेले अन्न
म्हणती राहा
आता गुमान
पळणे कठीण
जगणे कठीण
उरलो विनोदी
पात्र होवून

विक्रांत प्रभाकर
kavitesathikavita.blogspot.in

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

मिच्छामी दुक्कडम ( जरा अवेळी )

मिच्छामी दुक्कडम (जरा अवेळी ) ****** वळवले दाम ठोठावले काम  मिटे आश्वासन कुठे वर्धमान ॥ तुझाच भरोसा आता तीर्थंकरा उणीव न यावी तु...