रविवार, २३ नोव्हेंबर, २०२५

सुख

सुख 
****
हजारो भक्तांच्या लांबवर रांगा 
भावभक्ती दंगा अनावर ॥१

ज्याला त्याला होते जायचे रे पुढे
दामटती घोडे आपुले ते ॥२

आस दर्शनाची जरी की डोळ्यात 
लक्ष घड्याळात जाते तरी ॥३

परतीची गाडी हवी धरायला 
जाणे मुक्कामाला ठरलेल्या ॥४

थोडी घुसाघुस थोडी रेटारेटी 
आणि दमदाटी मान्य मनी ॥५

देवाचिये द्वारी ओळ ओठावरी 
भाव तो जिव्हारी धरूनिया ॥६

क्षण दर्शनाने विसावतो जीव 
धन्यतेचा भाव मुखावर ॥७

विक्रांता तयाचे वाटते कौतुक 
देवा देई सुख  मज तैसे ॥८

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, २२ नोव्हेंबर, २०२५

यत्न

यत्न
*****
येतात तुझी पत्रे किती 
पण निरोप कळत नाही 
दिसतात शब्द कितीतरी 
पण अर्थ कळत नाही ॥

रे  तुझा खेळ अवघड
तू मला सापडत नाही 
ऐकुन तुझ्या हाका धावतो 
तू कधीच दिसत नाही ॥

मी विचारले दिशांना तर
त्यांना अस्तित्वच नाही 
मी विचारले काळाला तर 
तो सदैव हाच क्षण पाही ॥

मी गेलो विचारत त्यांना 
जे बहुदा भेटले तुला
पण ते गढून शून्यात
होते विसरले या जगाला ॥

धरल्या सोडल्याविन मग
असण्यातच राहिलो बसून
कळले की उजळतात दिशा 
कुठल्याही यत्ना वाचून ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

शुक्रवार, २१ नोव्हेंबर, २०२५

प्रतिक्षा



प्रतिक्षा
******
उपाधित रमलेले 
माझे येणे आणि जाणे
भाळावरी श्रीपादाने
लिहिले ते काय जाणे  

बोलावून घेई पदी
देवा हेचि रे मागणे 
डोळ्यांमध्ये उमटावे 
नभातले निळे गाणे

तूच सदोदित देतो 
स्वप्न मज जगण्याचे 
रिते जागेपण परि 
वाहू किती दिवसांचे 

तीच व्यथा तीच क्षुधा 
जन्मोजन्मी दाटलेली 
डोळीयांची नेत्रपाती 
प्रतिक्षेत आटलेली

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 




गुरुवार, २० नोव्हेंबर, २०२५

कत्तलखाना

कत्तलखाना
********
पक्षी खुराडी जगती 
पक्षी खुराडी मरती 
पक्षी होऊनिया मांस
फक्त जन्मा येथे येती

पशु जिवंत प्रथिने 
धान्य खाऊन टनानी 
आणि दूर कोठे मुले 
ती मरतात भुकेनी

 दुःख दारुण तयांचे 
जगती नरक जिणे 
यंत्री कटोनिया माना 
जणू मरती सुखाने 

ही वेदना त्या जीवांची 
पेशी, पेशीत वसते 
तो शाप ते भोगणे ही 
वाट शोधीत रे येते 

ती दवा प्रतिजैविके 
सूड घेतात तयांचा 
बघ होईल तयानी 
निर्वंश रे मनुष्याचा 

तळतळात जीवांचा
घनदाट कोंडलेला 
थांबा करा पश्चाताप
हाच उ:शाप रे याला 

असे हातात उ:शाप 
जे जाणती त्यास फळे 
पोट करुनी कबर 
जगे त्यास तेच मिळे

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

My daughter

 
My daughter  poem
---------------------
In the morning I left home 
when you are sleeping 
wandering in your lovely dreams 
with gentle smile on your face 
I feel like to kiss you 
but then you will awake 
You will not allow me to go 
And I will not able go 
but then I have to go.
To earn ,to make you strong confident self sufficient 
in this unpredictable world 

I  leave without making 
any sound of my feet and door.

At work my hands are working 
my knowledge is being used
my skill is operating over machine 
but my heart is always here
with you for you

slowly very slowly time lapse 
And duty get over 
I reached at home 
At gate I call you 
I find you running towards me 
your eyes are shining like crystal 
your speed is like thunder 
You jump on me and hug me 
like Spindling air 
all my pain my worries disappear
The spring of love is flows in me  
I get filled with energy & happiness 
And all my world  The atmosphere around me get charged.
you are my breath and my life is for you my dear.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita.
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, १९ नोव्हेंबर, २०२५

आजी (श्रद्धांजली)

खेडेकर आजी (श्रद्धांजली)
*********************
एक प्रश्न लांबलेला 
उत्तरात सामावला 
घरा दारास वाहिला 
एक दीप शांत झाला ॥
खुणा तिच्या कर्तृत्वाच्या 
विटेवरी लिहिलेल्या 
स्मृती तिच्या कणोकणी 
फेर धरुनी राहिल्या ॥
सरते गीत कळते 
तेव्हा वय त्रास देते 
चांदणे ते नभातले 
पण काय शिळे होते ॥
दोन दिस एकाचे ते 
करूनिया वर्ष गेले 
हे गणित कुणाचे ते 
नाही कुणास कळले ॥
अस्तित्व ते आशिषाचे 
जरी आता लोप झाले 
कणोकणी तेच पण 
आशिर्वचनी उरले ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, १८ नोव्हेंबर, २०२५

ज्ञानदेव

  ज्ञानदेव माझा
*********
प्राणाचा या प्राण माझा ज्ञानदेव 
प्रभू गुरुदेव कृपाळूवा ॥१
जीवाची पालक माऊली प्रेमळ 
प्रेमच केवळ मूर्त रूप ॥२
तयाच्या बोधात जगतो वाढतो 
अंगणी खेळतो सुखाने मी ॥३
कधी भटकतो आणि परततो 
सदा स्वागता तो उभा दारी ॥४
चुकतो माकतो कधी वाहवतो 
तोचि सांभाळतो धाव घेत ॥५
पुन्हा पुन्हा सांगे अर्थ जीवनाचा 
मार्ग जगण्याचा नीट मज ॥६
विक्रांते पायाशी घेतला विसावा 
नको नाव गावा धाडू आता. ॥७

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

वृक्ष वंश उच्छेद

वृक्ष वंश उच्छेद ********* जळताच झाड मन विद्ध होते  तोडताच झाड मन कळवळते  एकेक झाडात लक्षावधी जीव  राहतात प्रेमाने करुनिया गाव  ...