दैवाधिन
*******
सरतांना वर्षा ऋतु
माळरानी थांबलेले
नभात दिसले मज
मेघ काही दाटलले ॥
कोसळल्याविना खुळे
तुडुंब भाव भरलेले
लुब्ध कुण्या झाडावर
वाहणे विसरलेले ॥
गर्द गहिरे विशाल
स्वतःत हरवलेले
सरे ऋतू दिन गेले
तरीही रेंगाळलेले ॥
त्या मेघा ठाव नव्हते
अपार आहे धरती
कुठेतरी कुण्या डोही
मिळेन तयास वस्ती ॥
भूमी विना मेघाला रे
दुसरी गती नसते
पण कुठे कधी कसे
दैवाधिन हे असते ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com .
☘☘☘☘ 🕉️
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा