*****
गाल फुगवून गोबरेसे ॥
समजूत तुझी वृथाच काढत
होतो बोलत खोटे मी ही ॥
रुसणे फुगणे वरवर जरी
उसळत उरी प्रेम होते ॥
अन गुंफले हात हातात
मनधरणीत हसू फुलले ॥
नयनामधले दीप उजळले
घरभर झाले वाती वाती ॥
त्या रुसण्याची गाठ मनात
असे सुखावत गोड किती ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा