वाट
****
वाट चालूनी थकली
चाल पायात
निजली
चढ-उतार
ते किती
मागे पडली
वस्ती
कधी घाटाची
वळणे
कधी पथाचे
तुटणे
कुठे चालली
कशाला
नसे ठाव ची
कुणाला
प्रश्न उत्तर
नसले
दाही दिशांना
सांडले
जग दाटले
तिच्यात
खीळ तरीही
पायात
देह अडली
इथली
नच उरली
तिथली
वने बांधून
घेतली
गावे पालथी
घातली
शोध तरीही
नव्याचा
कुणासाठी तो
आजचा
आस व्याकूळ
मनात
आशा उसनी
डोळ्यात
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा