गुरुवार, २९ एप्रिल, २०२१

स्वामी माधवानंद


स्वामी माधवानंद
(आज दि.२९.४.२१ स्वामींचे महानिर्वाण  झाले)

पाय  हरवले 
हृदया मधले 
सदैव पूजिले 
आदराने ॥१
मार्ग दाखविता 
सखा हरवला 
रिताची जाहला 
गाभारा हा॥२
रसिक राज तो 
बहुगुणी साचा 
मित्र जगताचा 
प्रियकर ॥३
सोहम मधला 
स कार समोर 
घेऊन आकार 
उभा होता ॥४
उर्जेचा प्रवाह 
राष्ट्र हितकारी 
हिंदुत्व आधारी 
वैज्ञानिक ॥५
गुरुपदीचा जो
सदा रहिवासी 
स्वानंद निवासी
आत्मराज ॥६
स्वरूपी ठसला 
दीप पाजळला 
दिसे पसरला 
कृपा कर ॥७
मार्मिक बोलणे 
मृदू विनोदाने 
वेदांत सांगणे 
सहजिच ॥८
ज्ञानदेव चित्ती 
रामदास मती 
निसर्गदत्तादी 
जिव्हेवरी ॥९
ऋतंभरा प्रज्ञा 
देही वागविता 
परंतु अहंता 
शून्याकार ॥१०
किती उधळले 
ज्ञानाचे भांडार 
गुण रत्नाकर 
महाराशी ॥११
किती जमविले 
आत्म प्रेमीजन 
ह्रदयी  भजन 
पेटविले ॥१२
स्वामींचा माधव 
ताईंचा राघव 
भक्तांचे लाघव 
अतिप्रिय ॥१३
कळेना मजला 
अवघा सुंदर 
सजला संसार 
उधळे का ॥१४
दधीची करणी 
केली काय स्वामी 
सामोरी जावूनी 
महाकाळा ॥१५
सांभाळण्या पिले 
धावली माऊली 
कुडी झुगारली 
प्रेमे काय ॥१६
स्वरूपी रमला 
देह काय त्याला 
आला अन गेला 
पर्वा नाही ॥१७
परी ही अज्ञानी 
हिंपुटी लेकरे 
सैरभैर सारे 
भांबावली ॥१८
माऊलीये कृपा 
सदैव राहील 
अवघ्या तारील 
सूक्ष्मातून ॥१९
तुम्ही शिकविले 
जरी जाणे तथ्य 
देह धन मिथ्य 
सारे आहे ॥२०
परी हरविता 
पुजते ते पाय 
व्याकूळ हृदय 
माझे होई ॥२१
भेटीगाठी विन 
जरी होत्या भेटी 
मानस ती मूर्ती 
पूजनीय ॥२२
परी दूर कुठे
अस्तित्व आकार 
मनास आधार 
देत होता ॥२३
जरी निराकारी 
आता वस्ती असे 
कृपा ही बरसे 
तैशी ची ती ॥२४
सगुण प्रेमाची 
सगुण ही ओढ 
सुटता सुटत 
नाही तरी ॥२५
विक्रांत दुरस्थ
होता आकारत 
स्वामी ह्रदयात 
धरूनिया ॥२६
मिटताच डोळे 
स्वामी अंतरात 
दिसती सस्मित 
परिचित ॥२७
डोईवरी हात 
भ्रुमध्यात स्पर्श 
आषाढीआकाश
आठवतो ॥२८
बीज लाभलेले
उगवुनी आले 
सांगणे राहिले 
परी अंती. ॥२९
एवढीच खंत 
आहे अंतरात 
सांगतो विक्रांत 
सखयांनो ॥३०


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

बुधवार, २८ एप्रिल, २०२१

तुझे शब्द

तुझे शब्द
*********

तुझे शब्द कानावर 
शिणलेल्या मनावर
थेंब जसे पावसाचे
तहानल्या भूमीवर

प्रदिर्घश्या प्रतिक्षेची
झाली क्षणात अखेर 
मृदगंध मोहरला 
तापलेल्या माळावर 

असुनिया मनात या 
किती तू रे दूरवर 
चंद्र असे जरी नभी
अवस या डोळ्यावर

म्हणतात भूमीला या
शाप आहे अवर्षणी
इथे कधी येत नाही
आवेगाने ऋतुराणी 

ठिक आहे मंजूर हे 
दिले दान नशिबाने 
वळवाचे भाग्य माझे
भोगतो मी आनंदाने 

तुटेल का शाप पाश 
तुझ्या शब्दांच्या शरांनी 
उगवेल का पहाट ती
वाट पाहीली शिणूनी


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘



मंगळवार, २७ एप्रिल, २०२१

हनुमंता

हनुमंता
******

हे महाबली हनुमंता 
तुझे सामर्थ्य नको मला 
तुझा पराक्रम ही नको मला 
तुझ्या अष्ट सिद्धीच्या तर 
मी जाणारच नाही वाट्याला 
कारण तेवढी शक्ती नाही 
माझ्यात 
त्या मिळवायला 
आणि अर्थात गरजही नाही 

पण आज 
तुझ्या जन्मोत्सवाच्या दिवशी 
तुला वंदन  करतांना 
तुझा आशिर्वाद घेतांना 
मागावी अशी वाटते ती
तुझी प्रभू रामचंद्रवरची भक्ती 
त्यांच्यावर असलेले प्रेम 
तुझी असीम शरणागती
अपरिमित समर्पण 

त्याचा फक्त एक कण 
दे तू मला 
त्या एका कणानं
या आयुष्याचं होईल सोनं

हे बलभीमा पवनपुत्रा 
खरेच
ती गती दे
ती भक्ती दे
ती युक्ती दे 
ती कृती दे 
प्रभू रामचंद्राच्या चरणाशी 
कायमचे
सदोदित 
हरक्षण 
अहर्निश 
लीन होण्याची 
गुंतुन राहण्याची .

अन याहून अधिक 
काही न मागण्याची 
बुद्धिही 
तुच दे वीरोत्तमा .


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

सोमवार, २६ एप्रिल, २०२१

प्रेम

प्रेम
*****

मला वाटतं 
मृत्यूनंतर माणसातील प्रेम 
अलगद बाहेर पडतं  
अन कुठल्या पानात 
कुठल्या फुलात कुठल्या रानात 
जावून बसतं. 
  
अन मिळताच एक हळवं मन 
त्यात हळूवार प्रवेश करतं.

तेव्हा ते अगदी नव कोरं असतं.
स्मृतिचा कुठलाही डाग नसलेलं. 
जन्माला येणार्‍या बाळासारखं.

नाहीतर हे जग संपून गेलं असतं.

कारण प्रेम कुठ पिकत नाही
प्रेम कुणी विकत नाही
प्रेम कधीच मिळत नाही 
चोरुन वा बळजबरी करून .

प्रेम स्वत:च ठरवतं 
कुठे राहायच !

मवाळ मृदू संवेदनशील मन 
समजंस त्यागी जागरूक मन 
त्याहूनही 
मोकळं मुग्ध अन रिक्त मन 

तिथं प्रेम रूजतं वाढतं फोफावतं 

त्या प्रेमाला 
खरंच काही प्राप्त करायचं नसतं
आपल्या असण्यात राहायचं असतं.
अन ते राहतंही .
म्हणूनच ते प्रेम असतं


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

रविवार, २५ एप्रिल, २०२१

एक्सपिरिअन्स (अनुभवणे)

अनुभवणे
********:
आता प्रेम पुरे झाले 
भेटणे बिटणे पाहिजे सरले 
अरे घरच्यांना आहे संशयाने घेरले 
म्हटली ती त्याला 
अन तिने त्याचा अखेरचा निरोप घेतला 
ओके म्हणाला तोही तिला 
अन त्याने आपला रस्ता धरला 

किती सहज संपली ती कथा 
जसा की  पायातून सहज निघावा काटा 
मग ती गेली नाचतच घरी 
तोही परतला निमूटपणे आपल्या दारी 

मग जे घडले ते काय होते 
जणू काही मनाची खेळणे होते 
किंवा अतृप्त अनुभूतीचे 
पुन्हा उगवून येणे होते 

ते भेटणे ते बोलणे 
रुसणे आणि रागावणे 
ते मिठीत बहरणे 
ते ओठांचे थरथरणे 
ते होते का 
so called experience  घेणे
अनुभवामधून जाणे ?

मदिरेचा कैफ असतो तरी कसा ?
गांजा डोक्यात भिनतो तरी कसा ?
स्वप्ने अफुची कशी बरी सुखावतात ?
गर्द हशिम रंगात कुठल्या घेऊन जातात ?
तसेच काही असावे हे अनुभवणे 
तिचे अन त्याचेही 

एकदा नशा केल्यावर 
त्याची लत लागतेच असेही नाही 
अन समाजाची घरादाराची 
बंधनेही असतातच काही 
नशेसाठी असावी लागते 
एक बेदरकार हिंमतही 
कुठल्या लैला मजनू सारखी 
हिर रांजा सारखी 
ती नव्हतीच
त्याच्यातही अन तिच्यातही.


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

आई


आई
****
तळपते उन असो वा 
कडाक्याची थंडी
सदैव आपल्या कामामध्ये 
हरवून गेली असे ती
लागेल ऊन फाटेल कांती 
तिला मुळी क्षिती नव्हती

किती वेगळी होती ती 
काय म्हणू तिला न कळे 
वेरूळातील सुंदर लेणे 
लोकगीत वा कुणी गायले 
गर्द हिरव्या रानातील 
अनाम फुल वा गंध भारले

खळखळत्या झर्‍यासारखे 
तिचे निर्मळ सरळ बोल 
मृदगंधाने मोहरलेली 
तिच्या शब्दामधील ओल 
नव्हता गर्व अहंकार 
पण करारी स्वाभिमान 
जनप्रिय ती मन मोकळी 
छक्के पंजे या जगताचे 
ठावुक असूनी ठावूक नसली

अशी माऊली जगावेगळी 
कणखर शीतल साधी सावळी 
होती जणू माझ्या जीवनी
आनंदाचा मेघच बनली 

गेला वर्षा ऋतु बरसून
जीवन सारे आले उमलून 
वाहू म्हणतो तिला सुमन
हरवून गेले परी ते चरण

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

शनिवार, २४ एप्रिल, २०२१

दत्त सोन्याचा

दत्त सोन्याचा
**********
दत्त सोन्याचा सोन्याचा 
रत्न जडित रूपाचा ।
करी संहार तमाचा 
वर्ण सहस्त्र रश्मीचा ॥

दत्त पितळ तांब्याचा 
जरी एकाच साच्याचा ।
प्रिय आत्मकाम असे 
जणू प्रत्येक घराचा ॥

दत्त पाषाण अश्माचा 
कोणी कोरल्या हाताचा ।
स्त्रोत अखंड ऊर्जेचा 
लाख भक्तांच्या भेटीचा॥

दत्त मातीचा मातीचा 
अंग सुरेख रंगाचा ।
काच घरात ठेवला 
ठेवा कुणाच्या सौख्याचा ॥

दत्त मनाचा मनाचा 
द्वैत अद्वैत रसाचा ।
नाद ओंकार गुंजतो 
होतं स्पंद जगताचा ॥

दत्त पाहियेला ऐसा 
भाव भक्तीत नटला ।
देखे विक्रांत कौतुके
चित्ती दृढ ठसावला ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

शुक्रवार, २३ एप्रिल, २०२१

साकडे

साकडे
******

पाहणे पाहणार्‍या सोडून गेले आहे 
किनारे पाणीयाने ओढून नेले आहे ॥
उद्ध्वस्त घाट सारे उध्वस्त मंदिरे ही 
लापता देव हे पुजाऱ्यासह झाले आहे ॥

आता या जगाचे करू तरी काय मी 
वाटोळेच पूजणाऱ्या मनाचे झाले आहे ॥
हे दुःख आसमंती आकाश व्यापलेले 
वणव्याचीच वस्ती हे शहर झाली आहे ॥

आक्रोश हे कुणाचे या कानात साचलेले 
का अंतर रुदनाचे गर्भागार झाले आहे ॥
विरतात हाका इथे कानात येण्याआधी 
पाहून वेदनांना पाषाण वितळले आहे ॥

हा अंत जगाचा नाही जाणती शहाणे ते
सुटून हात तयांचे जे विषण झाले आहे ॥
हा न्याय वर्तुळाचा जागेवरी यावयाचा  
ते दीर्घ लघु कुणी रे व्यास मोजले आहे ॥

पडणार वीज कुठे कळते ना कुणास
जग सारेच प्रार्थनेचे हात झाले आहे  ॥
विक्रांता कोडे तेच जगण्या नि मरण्याचे 
कळण्यास साकडे दत्तास घातले आहे॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

गुरुवार, २२ एप्रिल, २०२१

वाट

वाट
****
वाट चालूनी 
थकली 
चाल पायात
निजली 

चढ-उतार 
ते किती 
मागे पडली
वस्ती 

कधी घाटाची
वळणे
कधी पथाचे
तुटणे 

कुठे चालली  
कशाला 
नसे ठाव ची 
कुणाला 

प्रश्न उत्तर
नसले
दाही दिशांना
सांडले

जग दाटले
तिच्यात
खीळ तरीही 
पायात

देह अडली 
इथली 
नच  उरली
तिथली 

वने बांधून 
घेतली 
गावे  पालथी
घातली

शोध तरीही 
नव्याचा 
कुणासाठी तो
आजचा

आस व्याकूळ 
मनात
आशा उसनी 
डोळ्यात
 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

बुधवार, २१ एप्रिल, २०२१

येई रामचंद्रा

येई रामचंद्रा
**********

येई रामचंद्रा 
पतित पावना 
रिपु या मर्दना 
छद्मचारी ॥१॥

डोळीया दिसेना
हातास येईना 
मारता मरेना 
काही केल्या ॥२॥

हतबल प्रजा 
हतबल राजा 
गुन्ह्याविन सजा 
पामरांना ॥३॥

गांजली धरती 
तिर्थक्षेत्र ओस
मरण हौदोस
ठायी ठायी ॥४॥

म्हणती कोरोना 
शब्द मुकुटाचा 
परी करूणेचा
लेश नाही॥५॥

झुंजती लेकरे 
मरती लेकरे 
लवकरी ये रे 
पद्मनाभा ॥६॥

दिनांचा दयाळू 
सदा लोकपाळू
कृपा आळुमाळू 
देई गा बा ॥७॥

सरू दे संकट 
विश्वाचे विकट
मागतो विक्रांत 
तुज देवा ॥८॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

मंगळवार, २० एप्रिल, २०२१

पुस्तक

पुस्तक
******

पान उलटते 
जीणे सरकते 
जीवन पुस्तक 
एक असते ॥

आपुल्या रिती
लिहते नियती
काही लावून
मागील संगती ॥

नवीन पानात 
नवीन घटना 
नवीन पात्रांची 
नवीन रचना ॥

प्रकाश पडला 
म्हणून आजचे 
जाताच तमात 
होते कालचे ॥

ग्रंथ केवढा नि
कितीक लिहणे
कुणा न ठावे
चालेल वाचणे ॥

आणि वाचक 
काळ भुकेला 
थांबेना मुळी 
वाचत चालला ॥

पुन्हा वाचणे 
पान उलटणे 
कोण ठरविते 
कोण जाणे ॥

****
होवून पोथी
पडलो पदी
दत्ता स्मरती
साथी संगती॥

बरे विक्रांता 
छंद लागला 
दत्त भजनी 
जीव रंगला ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘४७

येणे जाणे

येणे जाणे
*******

तुझे येण्याविन येणे
तुझे जाण्याविन जाणे

तुझे असणे नसणे
मनी जागवते गाणे 

काळ मिटलेली स्पप्ने
तरी हृदयी तराने 

माझे मजला कळते 
माझी नच मी उरते 

तुला डोळी साठवुन 
जाते तुझीच होवून

शब्द असतात काही 
रूप डोळीयाच्या डोही

जीव  क्षणी शांत होतो
पुन्हा विरही झुरतो

देही असुनी विदेही 
नाव प्रीतीस या नाही 

वाटे जावे हरवून
काळ्या डोहात बुडून

तुझे येणे खरे नाही 
तुझे जाणे खोटे नाही

दृश्य भास प्रकाश ही
मज कळत का नाही

माझे तुझ्यात असणे
सवे तुझ्या हे जगणे

देह शब्दांची मिळणी 
हि तो द्वैताची खेळणी 
***
भक्ती विक्रांता भेटली
राधा राणीच्या पावुली

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

रविवार, १८ एप्रिल, २०२१

दत्ता वाचून


दत्ता वाचून 
*******

दत्ता वाचून काहीही 
भजू नको माझ्या मना
सोड सारी स्वप्ने खोटी
सोड सार्‍या रे कल्पना ॥

दुनिया सारी क्षणिक 
जगणे आहे मायिक 
त्यात गुंतून वाहता 
जगणे होईल धिक् ॥

जसे होईल तसे रे
तुवा करावे साधन 
बघ भेटत जाईल 
पुढचे मार्गदर्शन ॥

शोधेल तया भेटेल 
मागेल तया मिळेल 
सुत्र हे तो सनातन 
बघ तुजला कळेल.॥

दत्तासी शरण आला
अन जन्म फुका गेला
बघ जगती विक्रांता 
कुणीच नाही दिसला ॥

एका दत्ता ठेवि चित्ती
दत्ताधिन करी वृती
हरतील क्लेश सारे 
उपजता मनी भक्ती॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘







शनिवार, १७ एप्रिल, २०२१

शब्द पडीक


शब्द पडीक
********

शब्दातला पडीक मी 
शब्दामध्येच जगतो 
शब्दातून हिंडतो मी 
शब्द उरात पेरतो 

प्रतिभेचा दावा नाही
अभ्यासी आवड नाही 
या शब्दांनी सुखावतो
शब्द श्री चा राव नाही 

शब्द प्रेमी मित्र माझे 
शब्दांच्याच नात्यातले
असेच हे खुळावले 
गडी याच खेळातले 

शब्दांचा मी ऋणी सदा 
त्यांनी नवजन्म दिला 
सुंदर करूनी जग 
जगण्याला अर्थ दिला 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘


शुक्रवार, १६ एप्रिल, २०२१

काच

काच
****

फुटलीच काच अंती
फुटणार बघ होती 
विझलीच बघ अंती 
विझणार आग होती 

हा खेळ चाललेला 
घडण्या नि मोडण्याचा 
असे अंतहीन किंवा 
एकाच अरे क्षणाचा 

घडणे हे मोडणेच 
मोडे तेही अखंडीत
भ्रम दाटले मनात 
उगा वाहती जगात

बाप दत्त असे स्पष्ट 
भरला कणाकणात
वेड कुठल्या खुळ्याच 
शोधे ब्रह्म आरशात 

क्षण पुसे काळ होई
दिसतात लक्ष युग
विक्रांते जाणली मेख
हरपले  सारे जग


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

गुरुवार, १५ एप्रिल, २०२१

दत्त कृपेने धन

दत्त कृपेने धन
***********

दत्त कृपेने धन येते 
दत्त कृपेने धन जाते ॥

आलो होतो रित्या हाताने 
जाणारही ना रित्या हाताने ॥

तर मग तृष्णा कुठून येते 
धन हरवता रडू  का येते ॥

सारे काही दत्ता दिधले 
आता माझे काही उरले ॥

खाणे बोलणे कुणी भेटणे
सुख दुःख नाही मध्ये वर्तने॥

माझे काहीच नाही इथले 
प्रारब्ध ही मी तया वाहिले ॥

मर्जी तयाची तर भोगतो 
मर्जी तयाची तो बदलतो ॥

दत्त चरणी मस्त मजेने 
प्रेम भारले म्हणतो गाणे ॥

दत्त कृपेचा वाहतो वारा 
म्हणे विक्रांत शीड उभारा ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

बुधवार, १४ एप्रिल, २०२१

वारूळ महाल




वारूळ महाल
***********
कुठेतरी केव्हातरी 
दिसे वाट चुकलेली 
नागमोडी वळणात 
नजर ती झुकलेली 

हरवली फडफड 
हृदयाची धडधड 
वाहुनिया पाणी गेले 
नदीकाठी तोच वड

मिटलेल्या चुका तरी 
हात असे काचलेले
डोळ्यां मागे अंधारात 
एक चित्र लपलेले 

वादळाचं वेलीची ती 
धडपड जगण्याची 
स्वानंदात वृक्ष धुंद 
वांछ्या तया संपण्याची 

कुणा काय सांगू किती 
जडावले शब्द तेही 
पाखरांनी रिते केले 
कचराच घरटे ही 

अरे देवा नशिबाच्या 
असे काय खेळणे हे
वारुळाच्या महालास
बुडवणे बरे नव्हे .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

डॉ.बाबासाहेब

डॉ.बाबासाहेब 
🌾🌾🌾


काल रात्री बारा वाजता 
अचानक 
आकाशात उडू लागले फटाके 
दुमदुमू लागले आवाज 
आश्चर्य वाटले 
दिवाळी !
अशी अचानक 
खिडकीतून डोकावून बाहेर पाहिले 
तर काही वस्त्यांमध्येच 
ही धामधूम चालू होती.
आणि लक्षात आले 
अरे आंबेडकर जयंती सुरू झाली 
हि भिमाच्या अनुयायांची दिवाळी आहे.

बाबासाहेबांविषयी इतकी श्रद्धा 
इतके प्रेम आदर 
या समाजामध्ये निर्माण झाला आहे 
की ते बाबासाहेबांना 
निश्चितच 
प्रेषित मानू लागले आहेत 
देव मानु लागले आहेत

प्रेषित येतो 
आणि बाहेर काढतो लोकांना 
त्यांच्या दुःखातून दैन्यातून 
देतो ज्ञानाचा मुक्तिचा प्रकाश
प्रदान करतो माणुसकीचे हक्क 
वागवतो माणूस म्हणून . .
माणसाला यापेक्षा 
निराळे तरी काय हवे असते.

कारण मानवी मनाला 
हवे असते एक दैवी स्थान 
पूजनीय स्थान 
जे त्यांच्या आत्मसन्मानाला 
अभिमानाला 
उंचावर नेऊन ठेवेल 
हवे असते
एक श्रद्धास्थान .
आणि जर 
एक नष्ट झाले तर 
तिथे दुसरे उभारावेच लागते 

कारण मानवी मन 
नाही राहू शकत त्याशिवाय 
माणसाला हवा असतो 
प्रेषित 
महापुरुष 
पूजा करायला 
इथून तिथून सर्व जगाच्या पाठीवर

 हिंदू धर्म ,संस्कृति 
यांना नकार दिल्यावर 
झालेली पोकळी भरून काढणे 
आवश्यकच होते .
त्यामुळे बाबासाहेबांना देवत्व मिळणे 
क्रमप्राप्त आहे .
कदाचित त्यांना स्वत:ला 
ते अभिप्रेत नसेलही.

अर्थात बाबासाहेब 
महामानव होते यात शंका नाही
कित्येक शतकानंतर 
अशी विभुति जन्मास येते .

पण
मला भिती वाटते 
ती वेगळ्याच गोष्टींची
कारण ज्या क्षणी 
एक मोडून दुसरे
नवे श्रद्धास्थान निर्माण केले जाते
त्याक्षणी माणसाचे मन  
एकांगी होते 
अधिक कट्टर होते 
आणि जुने श्रद्धा स्थान 
पुसून काढण्याचा 
आटोकाट प्रयत्न 
त्या मनाकडून केला जातो

सामाजिक राजकीय गरजेमुळे 
कदाचित ते बर्‍याचवेळा
अप्रकटपणे प्रकट होते
पण आपल्याच ग्रुपमध्ये 
ते अधिक  तीव्रतेने 
अधिक जाहीरपणे मांडले जाते
प्रकट केले जाते

कदाचित एका म्यानात 
दोन तलवारी राहात नाहीत 
तशाच एका मनात 
दोन श्रद्धाही राहत नसाव्यात
दोन संस्कृती रहात नसाव्यात
किंबहुना त्या तशा राहू नयेत 
अशीच काही समाज प्रमुखांची 
नेता मंडळींची इच्छा असते.

खरतर बाबासाहेब 
एका समाजाचे वर्गाचे असे नाहीत 
तर ते या भारत भूमीचे सुपुत्र आहेत
इतके दूरदर्शी
इतके विद्यावान बुद्धीमान
सूक्ष्मातिसूक्ष्मात जाऊन 
विचार करणारे विचारवंत 
माणुसकीने ओथंबून गेलेले 
महामानव.

पण त्यांना विभुतिपुजनासाठी
स्वत:च्या स्वार्थासाठी
केवळ मुर्ती म्हणुन वापरले
तेव्हा .
त्यांना कट्टरतेच्या झेंड्याखाली  
आणून स्थापित केले जाते 
तेव्हा
ती न  भरलेली दरी
मला जाणवत राहते 
पुन्हा पुन्हा .

बाबासाहेबांवर गौतम बुद्धावर  
अन मानवतेवर 
अत्यंत प्रेम करणार्‍या  
माझ्यासारख्या
वर्णाश्रम नाकारणार्‍या 
पण हिंदुच्या आत्मज्ञानाधारित
शिकवणुकीवर  
जन्म जगणार्‍या 
व्यक्तिला खरेच खुप वाईट वाटते.

बाबासाहेबांना कोटी कोटी प्रणाम .!!


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘





मंगळवार, १३ एप्रिल, २०२१

प्रित दे.

प्रित दे .
*****::

माझ्या सार्‍या जगण्यास 
तूच असतोच साक्षी 
या मनाच्या आकाशात 
तव स्मरणांची पक्षी 

सदा असावे म्हणतो 
तुझी सावली ओढून 
उरातील घाव माझ्या 
तुझ्या हाती सोपवून 

तूं न भेटता तर हे 
जाते जहाज बुडून
शब्दांना अस्तित्वाला 
मीच जातो विसरून 

दयाघना सांभाळले 
तुवा भेटल्या वाचून 
परी हट्ट सरले ना 
एकवार जा भेटून 

बाकी सारे तर आहे 
बरे चालले अजून 
बस प्रित दे विक्रांता 
तुझ्यात जाण्या रंगून


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

रविवार, ११ एप्रिल, २०२१

गणेश पुजा


गणेश पुजा
********

पित फुलांचा संभार 
करे कनकाची हार 
देव गणेशाची पूजा 
हर्ष मनात अपार ॥

किती लोभस ही मूर्ती 
जडे तयावर प्रीती 
रंग शेंदरी उज्वल 
मृदू कृपाळूवा दृष्टी ॥

रत्नजडित मुकुट 
वर सुवर्ण कनात 
किती रेखीव घडण
मंत्र जपे अक्षरात ॥

हाती सुमन परशु 
माळ मोदक मिरवी 
सिद्धीदायक वरद 
सार्‍या विघ्नास भिववी ॥

तुज स्मरत निजावे 
तुज स्मरत उठावे 
दिन रातीची सुमने 
तव पदासी वहावे ॥

तुझे प्रेम दे दातारा 
सदा हृदयी रहा रे 
मागे विक्रांत इतुके
तुझी सेवा घडू दे रे ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

शनिवार, १० एप्रिल, २०२१

हिरवाई

हिरवाई
*******

पाचूचे अंगण पाहिले दृष्यात
बुडालो आकंठ जीवन रसात 

हिरवा साज या वृक्षांनी घातला 
हिरवा शालू नि भूमीने नेसला

गडद हलके पोपटी पिकले 
अनंत छटांनी रंग उधळले 

हिरव्या झुडपी हिरवी सळसळ
हिरव्या डोहात हिरवी खळखळ 

निळ्या नभास या हिरवी आहट 
निळ्या ओढ्यावर हिरवे सावट 

शब्द स्तब्ध झाले मन मौन झाले 
पाहून हिरवाई चिंब चिंब ओले 

तन हिरवे झाले मन हिरवे झाले 
निळ्या शिरातले रक्त हिरवे झाले 

हिरव्या डोळ्यात स्वप्न सुखावले
हिरवे होवून गाली ओघळले

भान हिरवे झाले गाणं हिरवे झाले 
देही भारावले प्राण हिरवे झाले  


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

वस्त्र

  वस्त्र
🌸🌸

ल्याईलो सुखाचे 
वस्त्र भरजरी 
श्रीदत्त माहेरी 
मिरविले ॥

घेतले कौतुक 
करुनिया किती 
उमटते गीती 
स्वानंदाच्या ॥

पुरविले हट्ट 
दत्तात्रेय देवे 
नुरले मागावे 
ऐसे काही ॥

सुखाचा महाल 
जणू भिंतीविन 
सुखाने भरून 
ओसंडला ॥

सुखाचे निधान 
दत्त भगवान 
सुख वरदान 
स्वयं होती ॥

विक्रांत सुखाला 
ऐसा लाचावला 
दत्त कोंदाटला 
कणोकणी ॥



🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘





शुक्रवार, ९ एप्रिल, २०२१

मुकूट

मुकूट
*****

माझ्या माथ्यावरी 
नको तो मुकुट 
काट्यांचा फुकट 
दत्तात्रेया ॥

चोरांच्या बाजारी 
पुसताच भाव 
जाते नाव गाव 
वस्त्रानिशी ॥

बोजड शब्दांची 
नीरस दूनिया 
मज स्वामीराया 
देऊ नको ॥

देणे जर काही 
देई काही सेवा 
जनहित भावा 
ठेवलेली ॥

मग हा विक्रांत 
राहील सुखात 
तुजला पूजित 
जनार्दनी ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

गुरुवार, ८ एप्रिल, २०२१

पापे जळता

पापे जळता
*********

दत्त स्मरतो सतत 
पान पिंपळाचे होतं 
दत्त जगतो मनात 
फळ उंबरी पिकत ॥

दत्त भजतो रे होतं 
बिल्व पान लहरत
दत्ता करतो संगत 
गंध चंदना सवेत ॥

दत्ता लिहतो रे गीत 
भाव आतला ओतीत 
दीप ओवाळतो मंद 
ज्योत प्राणाची डोळ्यात ॥

दत्ता शरण विक्रांत 
दत्त भरला जगता
दत्त करेल रे कृपा 
पापे तपात जळता ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

बुधवार, ७ एप्रिल, २०२१

उकळी

उकळी
******

दत्त प्रेमाची उकळी 
माझ्या मनात उठली 
तेणे आटुनिया वृत्ती 
देह दशा ही मिटली ॥

दत्त प्रेमाच्या आगटी 
माझ्या मनास लागली 
जळे आसक्ती जगाची 
लोभ डोंगर पेटली ॥

दत्त प्रेमाची हवा ही 
माझ्या मनात शिरली 
जड जगताचे पाश 
मृत्यू श्रुंखला तुटली ॥

दत्त प्रेमाची भरती 
कणाकणात भरली 
गेली सरुनिया भ्रांती 
मूर्ती एकटी उरली ॥

दत्त  प्रेमाचा विश्वास
नवी पालवी फुटली 
स्फुरे  व्याकुळ ह्रदय  
नेत्री पौर्णिमा दाटली॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

मंगळवार, ६ एप्रिल, २०२१

अतृप्ती

अतृप्ती
******

अतृप्तीचा वृक्ष तुझा 
तूच वाढवू नको रे 
कुढुनिया जल त्यास
रोज ते देऊ नको रे ॥

तुझ्याहून दु:खी इथे 
बघ बहू जग आहे 
डोकावून पहा जरा 
जिथेतिथे आग आहे ॥

भेटली जी सुखे तुला 
मूल्य त्याचे थोर आहे 
प्राक्तनाच‍ा हिशोब हा
बघ काटेकोर आहे ॥

दत्त दाखवितो खुणा 
सोहं ध्वनि गुंजे काना 
निद्रा असो जाग किंवा 
प्रश्न नको आता मना  ॥

दत्ती जीव रमे कैसा 
भजुनिया पहा जरा 
वाहतो विक्रांत वारा
शिखरी मस्त भरारा


© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

सोमवार, ५ एप्रिल, २०२१

भिकारी

भिकारी
******

दत्ताचिया दारी 
सदा मी भिकारी 
भक्तीची भाकरी 
मागतसे  ॥१

नको हिरे-मोती 
सुवर्णाची नाणी 
ओठी देई गाणी 
प्रेमाची रे ॥२

तुझ्या दर्शनाची 
आस आहे मनी 
लोचनी अजुनी 
दिसेना तू ॥३

घडो घडेल ते  
जेव्हा जसे जसे 
मज प्रेम पिसे 
लागो तुझे ॥४

विक्रांत याचक 
जन्म जन्मांतरी 
तुझ्या दारावरी 
राहो परी ॥५
****  

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

शनिवार, ३ एप्रिल, २०२१

गढूळ पाणी

गढूळ पाणी
****

पाणी गढूळ मनाचे 
आहे वाहत कधीचे 
कणकण ओघळतो 
ओझे कुठल्या जन्माचे ॥

पाणी इथले का खारे 
पाणी तिथले का गोड 
अशा असंख्य प्रश्नांचे 
कुणा सुटते ना कोड ॥

मना असतो का रंग 
हे तो वासनांचे अंग 
तरी भोगतो अवघे 
जणू होऊन सवंग ॥

जरा वाहू दे वाहू दे 
कुण्या गंगेला मिळू दे 
सारे मिटतील क्षोभ 
अंती सागर पाहू दे  ॥

रंग पिवळा मातट
लाल सावळा ही कधी 
त्याचे नव्हतेच कधी 
झाला वृतीतला बंदी॥

रंग कर्पुरगौराचा 
आज मागे अवधूता 
रंग मिटुनिया सारे 
करी निर्मळ विक्रांता ॥


© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

शुक्रवार, २ एप्रिल, २०२१

नमो एकनाथा

नमो एकनाथा
***********:

नमो एकनाथा
जनार्दन सुता 
भागवत श्रेष्ठा
महाराजा ॥१

नमो एकनाथा
ज्ञानेश वरदा 
परम सुखदा 
सोयरिया॥२

नमो एकनाथा
प्रभो शांतीब्रह्मा
भक्ती देई आम्हा 
तव जैशी ॥३

नमो एकनाथा
मुर्त मानवता 
साकार जगता 
तव रुपे ॥४

नमो एकनाथा
भेदभावातिता 
उन्नत पतिता 
समरूपा ॥५

नमो एकनाथा 
श्रेष्ठ सुधारका 
अनाथ पालका 
दयारूपा ॥६

नमो एकनाथा
ज्ञानेश ह्रदया
दावी विक्रांता या 
युक्ती काही ॥७

नमो एकनाथा
होत माझे मन 
जनार्दनी लीन
दत्त पाहो


*****
 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********






गुरुवार, १ एप्रिल, २०२१

रिवाजी

रिवाजी
******

प्रीत रिवाजी 
मित रिवाजी 
रित रिवाजी 
जगाची ॥

देहा मधले 
धना मधले 
पुढे विटले 
होते रे ॥

ओढ उथळ 
जोड उथळ 
मौज केवळ 
क्षणाची॥

सुख असूनी 
धावे कामना
काय कारणा
कळेना ॥

मन अश्व तो 
का उधळतो
काय शोधतो 
न कळे  ॥

अहा जगणे 
पिसे फिरणे 
सुख पाहणे 
सर्वत्र ॥

श्रीगुरुदत्ता 
वाचव आता 
तव विक्रांता 
थकल्या ॥

पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा ********* पुन्हा एकदा आकाश चांदण्यांनी भरून गेले  पुन्हा अनाम सुखाने मन बहरून गेले ॥ तेच स्थळ तीच भेट देहातील आवेग थ...