रानोमाळ हाका माझ्या
रानोमाळी साद रे
जन म्हणे पिसा झाला
ऐसा लागे नाद रे
पाहतो मी धन्य झाले
गुरूमार्गी भक्त रे
फाटके नशीब माझे
कसे अस्ताव्यस्त रे
येई बापा दिगंबरा
हृदयात जाळ रे
करुणेचा ओघ लोटी
करी प्रतिपाळ रे
विटले हे मन माझे
विश्व चाकोरीत रे
सुख दुःख तीच रोज
अर्थहीन ही बात रे
पांगुळला देह आता
थकले हे चित रे
आक्रंदन कणोकणी
कुठे आहे दत्त रे
जगण्याचा भार झाला
जगतोय विक्रांत रे
भेटुनिया जाई देवा
एकदाच फक्त रे
****
© डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा