मनोहर पर्रिकर
साहेब
****************
माणसं येतात अन
माणसं जातात
जीवनाचे हे चक्र
असेच चालू असते
झाडा झुडपांचे
जाणे
हे कुणाच्या खिजगणतीत नसते
पण जेव्हा
आधारवड उन्मळून पडतो
तेव्हा हजारो पक्षांचा आकांत
आसमंत भरून
टाकतो
लाखो जीवांचा आश्रय हरवतो.
अन पार पार
कोलमडून पडतो
.
. .
ते कलंदर जगणे
ते निस्पृह
वागणे
ते व्रतस्थ
राहणे
हे तो योगीयांचे
जगणे
भ्रष्टाचारी
दलदलीत
कमळाचे उगवणे
दुरिताच्या तिमिरात
पणतीचे मिणमिणणे
वादळातील
घोंगावत
दीपस्तंभ बनणे
.
. . .
असे जीवन जेव्हा जाते
अनंतात विलीन होऊन
माणुसकीचा
हुंदका येतो
मनामनात दाटून
कुणाचा जाण्याने
पोकळी निर्माण
होणे
म्हणजे काय असते
हे या मायभूमीला
विचारून पाहा
गोव्याच्या लाल
मातीला विचारून पाहा
त्या पोकळीला
पर्रीकरांचे जाणे म्हणणे
अन्यथा
नाईलाजाने मानणे
म्हणजे मनावर दगड ठेवणे आहे
.
. . . .
पण तरीही एक आशा
आहे
त्या महावृक्षाकडून
विखुरले गेले
असतील
तसेच काही बीजकण
पेटल्या गेल्या
असतील
काही जोती शलाका
घेऊन त्यांचे
प्रकाशककण
त्यांचे घडावे संवर्धन
ते वाढावेत फोफावून
हिच प्रार्थना साहेब तुम्हाला
द्या हेच आशिष आम्हाला
त्या आभाळून
त्या अव्यकातून.
©
डॉ..विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा