शनिवार, १ ऑक्टोबर, २०१६

मन मी अन भास









माझे असणे माझ्या मनात
माळ खुळखुळे या गळ्यात
माझे नसणे माझ्या मनात
मान मोकळी हार मळ्यात

मी आकाशी झालो तारांगण
मी धुळीत असे इवला कण
मी उगवले हिरवे पान
मी वणवा जाळतो हे रान

मन निजता देह निजतो
सारे माझेपण शून्य खातो
जाग येताच क्षणी पाहतो  
तो पाहणारा कोण असतो

एक जाणीव भरे आकाश
एक किरण पाडे प्रकाश
मन कुठले मग तयास
फक्त आहे हेच बाकी भास


डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://Kavitesathikavita.blogspot.in


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

होशी दत्ता

होशील दत्ता ********* कुणासाठी होशी दत्ता तू रे देव  स्वीकारशी भाव हृदयीचा ॥१ कुणासाठी होशी दत्ता तू रे बाळ  कृपाळ प्रेमळ लीलाधर...