वारा विरक्त उदास
चंद्र दूरचा मनास
स्वप्न थकलेले म्लान
साद घालते कुणास
डोळे मिटलेले आत
रंग सांडले अनंत
निळ्या जांभळ्या
कळीस
अंग नाही मोडवत
तळ निर्मळ नितळ
पार प्रकाश पाखरं
गर्द हिरव्या पानात
गंध मधुर मदिर
कुठे निघालास असा
जन्म कळल्यावाचून
मंत्र गुंजती
कानात
मनी आठवते गाण
काळ क्षणात बोलतो
उडे सावरी पिंजर
वारा लहरी शीतल
बीज विखुरे सुदूर
प्राण प्राणास
व्यापून
आर्त देहात पेटून
दिव्य उसळे
चैतन्य
येते आकाश फाटून
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा