निरोपाच्या क्षणी
दाटतो हुंदका
शब्द होतो मुका
ओठातला ||
आठवांचा मळा
सर्वांगात दाटे
कालचेच वाटे रुजू
होणे ||
एक एक साथी उभा
राहे मनी
केले ज्यांनी ऋणी
जन्मभर ||
तसे कधी वाटे जाहले
सार्थक
सरे धकाधक
आयुष्याची ||
खुणावते जरी
स्वप्न जपलेले
उरी तुटलेले छळे
काही ||
आता जीवनाचा एक
नवा डाव
एक नवी धाव नवी
दिशा ||
विक्रांत शुभेच्छा
सहस्त्र वदतो
उलटे म्हणतो पहा आता
||
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा