सोमवार, २२ डिसेंबर, २०१४

स्वप्न सारे मिटलेले



घरदार
सुटलेले
स्वप्न सारे
मिटलेले

पण मन
सुखामागे
हावरट  
लागलेले

कुणासाठी
कधीतरी
वेडेपण
पांघरले

अहो जिणे
खोटे नाटे
नाटकच
रंगविले

तिला मुळी
पर्वा नाही
तिचे हात
बांधलेले

जगतोय
पथावरी
पाणी जसे
सांडलेले

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

कृपा कल्लोळ

कृपा कल्लोळ  ******* काय माझी गती अन्  काय मती  तुझं दयानिधी भेटू शके काय माझी श्रद्धा काय ते साधन  तुज बोलावून घेऊ शके  अवघा दे...