सोमवार, २२ डिसेंबर, २०१४

स्वप्न सारे मिटलेले



घरदार
सुटलेले
स्वप्न सारे
मिटलेले

पण मन
सुखामागे
हावरट  
लागलेले

कुणासाठी
कधीतरी
वेडेपण
पांघरले

अहो जिणे
खोटे नाटे
नाटकच
रंगविले

तिला मुळी
पर्वा नाही
तिचे हात
बांधलेले

जगतोय
पथावरी
पाणी जसे
सांडलेले

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

पुत्रशोक

पुत्रशोक  ( डॉ. हरेश मंगलानी सरांच्या मुलाच्या, डॉ. रौनकच्या आकस्मक निधनाने उमटलेली  व्यथा) ******* मुलाचे पार्थिव खांद्यावर वाह...