प्रेमाला मी भीत आहे

कलंकित देह माझा

कलंकित मन आहे

पदी तुझ्या वाहू कसं

मलीन जीवन आहे

फसलेल्या जन्मातील

एक रानभूल आहे

लुटलेल्या बागेतील

फेकलेलं फुल आहे

नाव तुझे घेवू कसं

उरामध्ये खंत आहे

अपमान वंचनेत

अजुनी जळत आहे

तुझे हात आश्वासक

मज धीर देत आहे

डोळ्यातून कृपा प्रेम

बरसात होत आहे

वदलास कधी कुठ

प्रेम देहातीत आहे

मागील ते तुझं सारं

भूतकाळ फक्त आहे

येशील तू कधी तरी

सदैव स्वागत आहे

नात्या पलीकडचं हे

तुझं माझं नात आहे

सुखावते ऐकुनी मी

माझं कुणी इथं आहे

जळलेलं मन पुन्हा

उमलून येत आहे

तुझी प्रीत तुझं गीत

सुख पालवीत आहे

अजूनही माझ्या पण

प्रेमाला मी भीत आहे

विक्रांत प्रभाकर

http://kavitesathikavita.blogspot.in/