आरंभ नव्हता कधी
अंतास कसे रडावे
अरे खेळणे मनाचे
मनास कसे कळावे
एक भूल अनावर
व्यापून उरे मनाला
मिटलेले दार घट्ट
उगा उघडे कशाला
असे शब्द बुडबुडे
जगी लाख फुटतात
पोटाचा खड्डा भराया
टके चोख लागतात
बरे झाले संपले ते
आपण टाळ कुटावे
जरतारी पदरा त्या
पडदा अन म्हणावे
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा