मनातील प्रश्न सारे
मनामध्येच राहू दे
चुकलेल्या उत्तराने
वर्ष व्यर्थ जातात रे
तुटलेत धागे जरी
काही मनी जपावेत
पुन्हा रुजू येता प्रीत
नवे स्वप्न फुलावेत
जीवनाच्या वादळात
कधी कुणी हात देत
आतल्या जखमावर
हळूवार फुंकारत
संशयाची छाया मनी
पडूनिया देवू नको
हाती येता पुन्हा फुले
उधळून देवू नको
छोटेशीच जिंदगानी
भराभर वर्ष जाती
सुटल्याची खंत नको
सुटू देत खोटी नाती
अशी हास खळाळून
आनंदाने झळाळून
बाकी सोड सारे सारे
प्रीती कर उधाणून
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा