नको नको रे पावसा
पुन्हा बोलावूस मला
देही तळमळे माझ्या
तुझा डंख ओला ओला
ऐन यौवनाच्या देही
तुझं पिसात वागणं
धसमुसळ्या हट्टी
नको नकोसं करणं
दाही दिशातून येत
मज करशी पाचोळा
लाख ओठांनी जहरी
जीव बेजार कोवळा
वस्त्र राहते नावाला
असा देहात भिनतो
माझ्या मनातील नाव
दूर देशांतरा नेतो
मज खेचते तुझीच
धुंद गारुडी नजर
नको नको म्हणुनी मी
धाव घेते छतावर
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा