तुझे एकटेपण
तुझ्या ओठातून
उमटते काही
बहाणा घेवून
जरी दूरवर
सोडुनिया घर
मनाच्या अंगणी
स्मृतीचा सागर
मायावी जगात
मायावी शब्दात
हरवे स्वत:ला
उगाच कशात
तुझे थकलेले
व्याकूळ डोळे
मनात दाटले
आभाळ सावळे
मजला बेचैन
टाकती करून
वाटे सुखा मग
आणावे खेचून
हजार गाण्यांनी
हजार शब्दांनी
सजवावे तुज
हजारो स्मितांनी
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा