दिनरात मनात मी
प्रिया तुलाच पाहते
येता जाता नाव तुझे
मीच मला ऐकवते
लपवूनी मेंदीमध्ये
आद्याक्षर रेखाटते
नक्षीदार बेलबुट्टी
सभोवती सजवते
पानावर कधी तर
कधी ओल्या वाळूवर
तुझे नाव सदोदित
जपते या ओठावर
संगणकी परवली
तूच असतो लपुनी
अन कवितेत माझ्या
सदैव नावावाचुनी
रे सुखानी मज या
आज असे भारावले
तुझे नाव रोमरोमी
मी तूच रे तूच झाले
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा