स्वीपर साहेब

खाकी कपड्यामधला साहेब

गुपचुप ड्युटीवर यायचा

वरवर झाडू मारायचा नि   

मस्तपैकी ताणून द्यायचा

माझे काम झाले आता

जास्त सांगू नका काही

हे देणे किंवा आणणे ते

सांगतो माझे काम नाही

ज्याचे काम त्याने करावे

तत्व त्याने ठेवले धरून

त्याला काम नव्हते म्हणून

सकाळी जायचा छान उठून

त्याच्या अंगावर कधीही

धूळ चढली दिसली नाही

खरतर त्या खाकी रंगाची

खास किमया होती हि

प्रोमोशन होताच साहेब

वरच्या पदाला गेला

शुभ्र पांढरे घालून कपडे

ऐटीमध्ये मिरवू लागला

काम सारे बदलले अन

डोक्यावर येवून पडले

पण कुठले काम साहेबाने

त्या कधीच नव्हते केले

काम सोपे होते ते पण  

त्याने कधीच नव्हते शिकले

सतत येणारे काम मग

त्याला संकट वाटू लागले

आजूबाजूच्या लोका तेव्हा  

साहेब पटवू लागला

चहापाणी देवून आपले

सारे काम उरकू लागला

सिनियारीटीचा धाक कधी

आपल्या देवू लागला

वा युनियनच्या नावाखाली

गोंधळ घालू लागला

आजही त्याच्या कपड्यावर

धूळ काही दिसत नाही

शुभ्र पांढरे कपडे त्याचे

सत्य मुळी लपवत नाही

आला साहेब कामावर

का चालला कळत नाही

विक्रांत प्रभाकर

http://kavitesathikavita.blogspot.in/

घरे पडतात

घरे पडतात
माणसे मरतात
घर पडे पर्यंत
माणसे त्याच
घरात राहतात
आपल्याच निवाऱ्यात
दफन होतात
नवीन चांगल्या
सुरक्षित घरात
राहायला कुणाला
नाही आवडत
पण जेव्हा हे
शक्य नसत
आपला जीव
धरून मुठीत
तिथेच त्यांना
रहाव लागत
हवाला ठेवून
देवावर नशिबावर
कारण तस म्हटले तर
आभाळाचे छत
केव्हाही पडू शकत

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

देवबाप्पा

दहा दिवस
सजवलेले
नटवलेले
नमस्कारले
गणपती
हळू हळू
होतात
विसर्जित
पाण्यात
लाटांच्या
कल्लोळात
वेगवान
प्रवाहात
झगमगणारी
कांती
लखलखणारे
मुकुट
विरघळती
पाण्यात
देवबाप्पा
तुमचीही
जर का
हि स्थिती
माणसे
का रडती 
आपल्या
प्रारब्धाला 

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

माणूस अजूनही जिवंत होता

दुखणारे पाय
अवघडला खांदा
कोपऱ्यात मी
दूर लोकलचा
दरवाजा होता
शंभर लोकांनी
अडविला रस्ता
जणू कडेकोट
तट होता
उतरायचे स्टेशन
जवळ जवळ
येत होते 
गर्दीचा कवच
अधिकाधिक
आवळत होते 
धक्के बसणार
मान दुखणार
सारे काही
पक्के होते
खूप वर्षांनी
आलो तरीही
इथले नियम 
माहित होते
घेतली बँग
गळा टाकली
दरवाज्याकडे
कूच केली 
आणि एक
नवल घडले
माझ्या पिकल्या
पांढऱ्या केसांनी
थकल्या भागल्या
वृद्ध चेहऱ्यानी
काहीतरी किमया
केली होती
माणसे वाट
देत होती
कठोर भिंत
वितळत होती
थोडा असा
थोडा तसा
होत होतो
थोडा ओढून
थोडा ढकलून
पुढे पुढे
जात होतो
आणि शेवटी
चक्क मी
दार गाठता
झालो होतो
त्रास झाला
होणार होता
धक्का बसला
बसणार होता
परंतु तरीही
गर्दी मधला
मज सांभाळणारा
वाट देणारा
माणूस अजूनही
जिवंत होता


विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

तिसऱ्या लेनचा स्वामी

तिसऱ्या लेनचा
स्वामी आहे मी
कुणासाठीही लेन
सोडणार मी नाही

हॉर्न वा सायरन
कितीही वाजोत
कुणाकडेही कधी
पाहणार मी नाही

होवू दे गलका
वा शिवराळ कुणी
या माझ्या कानाने
ऐकणार मी नाही

मला न घाई
कुठे पोहोचायची
तुमच्या लेनलाही
शिवणार मी नाही 

सुसाट जा पुढे
दोन्हीही बाजूनी
कर्तव्य न मजला 
विचारणार मी नाही

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

बहाणे

मरणाच्या रात्रीही त्याने
सारे हिशोब केले होते
कागदावर सगळे
चोख लिहून ठेवले होते
उद्याची खरेदी बेंकेची देणी
भागीदारांचे हिस्से हि
व्यवस्थित केले होते 

डॉक्टरच्या भेटीची
वेळ पक्की केले होती
कोर्टातील दाव्यासाठी
फी वेगळी ठेवली होती
मरे पर्यंत थोडक्यात
त्याला उसंत नव्हती

तो मेल्यावर
दोन दिवसांनी
पुन्हा दुकान चालू झाले
कोर्टातील खटल्याचे
दावेदार बदलले
गादीवर दुकानाच्या
नवे मालक बसले
नवे अक्षर नवे आडाखे
नवे देणे घेणे
सुरळीत चालू झाले

पण ..
सारे काही आटोपून
एकदिवशी त्याला
परिक्रमेला जायचे होते
अन घरात हे त्याने
कितीदा सांगितले होते
साद ऐकून कितीदा तरी
त्याने जायचे ठरविले होते 
एक एक काम पण
वाढत वाढत गेले होते

ते त्याचे बहाणे सारे
अजूनही जिवंत होते
बहाण्याचे फक्त त्या
वाहक बदलले होते
माईचे पाणी वाहत होते
अन कुणा कुणाला
साद घालत होते

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

कुणासाठी

कुणासाठी मनामध्ये
एक वादळ उठले
अवसेच्या मध्यरात्री
एकटेच उधाणले

विझलेल्या गात्रामध्ये
विसरले गीत होते
थिजलेल्या मनामध्ये
गोठलेले स्वप्न होते

कुठून ते आसावले
आर्त सूर तिचे आले 
दुभंगले मन माझे
प्रकाशाच्या स्पर्शी न्हाले

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

गर्दी आणि चेव

गर्दी म्हटले 
कि एक गोष्ट 
नक्की आढळते 
ती म्हणजे चेव 
त्यातही ती गर्दी 
समवयस्क समविचारी 
बिनधास्त अन उद्दाम 
असेल तर.. 
उफळणारी मस्ती 
नकोसा करते जीव 
तथाकथित शांतीप्रिय 
निरुपद्रवी नागरिकांचा 
कर्कशता कटुता 
उपद्रव यात पूर्णतः 
ढवळून निघूनही  
हाताची घडी 
तोंडावर बोट 
कारण आम्ही 
उत्सवप्रिय आहोत 
देवाच्या धर्माच्या 
नावावर बोलायची 
काय कुणाची 
आहे हिम्मत 
आणि हा बादरायण
संबध लावूनच 
साजरे होतात 
सारे धुडगूस 
उडवले जातात 
किमती फटके 
उधळले जातात
पोत्यांनी गुलाल 
तुमच्याच त्या 
अनिच्छेने 
दिल्या गेलेल्या 
वर्गणीतून 
विकत घेतलेले 
फुकटचे मनोरंजन 
मादक द्रव्यात 
येते फसफसून 

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

देवा समोर डोके आपटता तो ...

देवाजीच्या समोर तो
तुमचे डोके आपटतो
मान हातात पकडून
दूर ढकलून देतो

तो तर फक्त त्याचे
काम करीत असतो
सांगणारा त्याला 
दुसराच कुणी असतो

नाही तर लाईन
संपेल तरी कशी
दानाची पेटी त्यांची
तुडुंब भरेल कशी

पैशाने येत असते
बेदरकार मुजोरी
संघटनेने येते अन 
बेताल बळजोरी

हे तर जगाला
सारेच माहित आहे
वर्षानो वर्षापासून
असेच चालू आहे

साऱ्याच देवळात हे
असेच घडत आहे
तुमच्या कँमेरात फक्त
आता दिसत आहे

बरे त्यांनी तुम्हाला का
निमंत्रण दिले होते
तुमच्याच मनी आशेने
इमले बांधले होते

लग्न व्हावे पद मिळावे
घर हवे पोर हवे
व्यापारात वृद्धी हवी
दुष्मनाचे नाव मिटावे

रोगातून बरे व्हावे 
आणि काय काय हवे
इच्छा संपत नाही
तोवर मागत राहावे 

म्हणून सांगतो तोवर तरी 
दु:ख मानू नका
त्यांच्या त्या वागण्याची
खंत ठेवू नका

त्याला मान पकडू द्या
देवा पुढे आपटू द्या
रडू नका पडू नका
नवस फेडण्या जरूर या 

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

फासावर काय होते

फासावर काय होते
मला पाहायचे होते
लटकणाऱ्या देहाचे
मला आकर्षण होते

म्हणून एक दिवशी
मीहि ते नाटक केले
बांधूनी गळ्यात दोर 
स्टूल ढकलून दिले

छातीमध्ये दुभंगून 
प्राण कासावीस झाला
वेदनेत ताठलेला   
देह मग शांत झाला 

म्हणजे काय घडले
तरी नव्हते कळले
जाणीव आली तेधवा
समोर काही दिसले


कवळून आई मला
करीत आकांत होती
सुन्नपणे बाबा अन 
बसले खुर्ची वरती

आलेले पोलीस अन 
शेजारी जमलेले ते
संशयी अविश्वासाने
त्यांनाच पाहत होते

आता मजला आईला
स्पर्श येईना करता
आणि बाबांना ती सारी
हकीकत हि सांगता

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/