.jpg)
तुला माझा मानतो मी
तुला जाणू पाहतो मी
अंधारात मीच माझ्या
मला शोधू पाहतो मी
फार काही दूर नाही
वाट जरी चांदण्याची
खिळलेत पाय माझे
भास खरा मानतो मी
केव्हातरी श्वासात या
चंदनाचा गंध होता
तोच श्वास आज पुन्हा
देवळात शोधतो मी
माथ्यावरी अबीर नि
गळा माळ तुळशीची
तोच तो असे मी वा
सोंगात या नटतो मी
लाख लाख यत्न माझे
जप तप ध्यान काही
व्यर्थ खेळ वाटे जरी
करू तेच जाणतो मी
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा