भेटता तू आनंदाने
जीवन गेले भरून
हसतांना तुजसवे
पीसच गेलो होवून
तुझ्यासम विलक्षण
मी न पहिला अजून
तुला माहित अवघे
काही माहित नसून
अजब तुझ्या तर्काने
मनी विस्फोट होवून
उकळ्यांनी गदगद
जीवही गेला थकून
हसत होतो तुजला
गप्पा तुझ्या ऐकून
पाहत होतो स्वत:ला
तुला आरसा करून
नात्याविन एक नात
गेले तुजशी जडून
परम मित्र झालास तू
थँक्यू मुल्ला नसरुद्दिन
विक्रांत
प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा