दत्ता तुझा काही भास
मिरवितो माझा श्वास
पिटतो नि ढोल मोठा
पाहा म्हणतो जगास ॥
वाचलेल्या चरीत्रात
धडा एक वाढवतो
गोवुनिया स्वतः त्यात
दिवा स्वप्न रंगवितो ॥
मनातील आसक्तीला
जणू तुझे रूप देतो
बदलून हवे पण
धन्य धन्य म्हणवितो ॥
सत्त्वाचिया माडीवरी
रजा तमा धुत्कारतो
अहा थोर अहंकार
दत्त पदी मिरवितो ॥
जाणीवेत ठसठस
जीव सैरभैर होतो
सोडू कसे हातातले
रिक्तपण नाकारतो ॥
पाहणारे डोळे पण
आंधळे ते होत नाही
खळखळ तळमळ
द्वैताची सरत नाही
***
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
https://kavitesathikavita.blogspot.com
