खेळ
.****
दुःख दबकत्या चाली येते निजलेल्या घरी
व्यथा अंधार काजळी
जाग साकळते डोळी ॥१
होती सांज सजलेली
धुंद गंधाने व्यापली
मंद मदीर झुळूका
स्वप्न गूढ रंगलेली ॥२
सारे खेळच शेवटी
तना मनात नाचती
जगी लाख बुडबुडे
नाही कोणाची गणती ॥३
मनी निर्धार करून
घेई पुसूनिया पाणी
रात्र जायची अजूनी
धरी संकटे रोखुनी ॥४
नसे कधी मरणात
भय असते मनात
देई झुगारुनी भीती
सुख दिसते क्षणात ॥५
बाकी संकटाची कथा
ती तो चाले अविरत
नच थांबते नाटक
पात्र जाती बदलत ॥६
प्रीत स्नेहाची मंगल
देई झुंज कळीकाळा
असे मध्यंतरी आता
रंग येईल रे खेळा ॥ ७
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com .
☘☘☘☘ 🕉️ .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा