गुरुवार, ३० सप्टेंबर, २०२१

दत्त

दत्त 
*****

द्वैताद्वैत भेद
सारूनिया दत्त 
माझ्या ह्रदयात 
विराजित ॥

मांडुनिया ठाण 
असे सदोदित 
आहे रे मी दत्त 
म्हणतसे॥

दत्त तो सोहम 
दत्त आत्माराम 
दत्त मूळ धाम 
स्वरूपाचे ॥

नाम रूपा विन 
कोंदाटे चैतन्य 
माझे मीपण 
मावळून ॥

सरला विक्रांत 
उरला विक्रांत 
सांगण्यास बात 
शब्द नाही ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

मंगळवार, २८ सप्टेंबर, २०२१

सांज

सांज
****

सरता सरता दिन 
किती उजेड पडला 
गर्द पिवळा प्रकाश 
कणाकणात भरला 

मंद धूसर होणारे 
क्षितिज गुलाबी झाले 
किती वर्ण सुवर्णाचे 
आभाळ घेऊन आले 

घडली किमया अशी 
नकळे ही कुणामुळे 
उधळले स्वप्न माझे 
रंगी हरवून गेले 

प्रहर अर्धाच जरी 
आनंद कल्लोळ लोटे 
मिटण्याची खंत गेली 
सुखोर्मी देहात दाटे 

पेटवून लक्ष दिवे 
अनायसे गेलीस तू 
अंतरात वृक्ष परी
चैतन्याचा झालीस तू 

सांजसखी जीवनाचा
झाला असा हा सोहळा 
आता मिठी तृप्त देतो 
पुढच्या मी अंधाराला

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शनिवार, २५ सप्टेंबर, २०२१

शब्दाने शब्द वाढतो तेव्हा

शब्द वाढतो तेव्हा 
*******

शब्दाने शब्द वाढतो तेव्हा 
मनात जाळ पेटतो तेव्हा 
दत्त माझ्या मनात हसतो  

थोडे टोचून मजला म्हणतो 
असा कसा वेड्या वागतो
अन वर माझा भक्त म्हणवतो

अन् मग शब्द त्याच क्षणी 
जातो पुन्हा आपल्या स्थानी 
जिथुन की उगवून येतो 

तो क्रोधित अंध अहंकार 
फणा काढल्या नागाचा फुत्कार
आवेश ओसरून नाटक होतो 

चुकलो म्हणतो देवा आता 
नापास झालो परीक्षा पाहता 
पुन्हा अभ्यासाला बसतो 

पण जोवर तुम्ही आहात सोबत
मती चुकता भानावर आणत  
भाग्याचा पाईक ठरतो 

ही कृपाही कमी नाही 
जेव्हा वृती वृतीस पाही 
तुझी करुणा दत्ता जाणतो 

जाळ नुठू दे ठिणगी पडता 
भान असू दे हर क्षण जगता  
हीच प्रार्थना तुजला करतो .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शुक्रवार, २४ सप्टेंबर, २०२१

प्रार्थना

प्रार्थना
******

कुठल्यातरी विराण देवळात 
आड बाजूच्या परिसरातील 
कोणी एक पुजारी 
दिवा लावून जातो 
रोजचे एक कर्तव्य 
पार पाडून जातो 

नवे तेल नवी ज्योत 
परी दिवा तोच असतो
प्रकाश तसाच दिसतो 
तरी त्यात नवा हुंकारअसतो 

क्षणाक्षणाने सरणारे तेल 
पिवळ्या मंद प्रकाशाने 
उजळलेला गाभारा 
उग्र गंधीत शेंदरी देवता 
हलणार्‍या सावलीचा
निशब्द गूढ पसारा

काळ वाहत असतो 
म्हटला तर गोठलेला असतो 
तिथे कुणी येणार नसते 
तिथून कोणी जाणार नसते 
तरीही ती ज्योत जळत असते 
अन कधीतरी मध्यरात्री 
हळूच विझून जाते 
क्षणभर पसरतो 
जळलेल्या वातीचा तेलाचा 
एक गंध 
एक तेलकट तवंग
अन क्षणात कुठेतरी
विखरून जातो

उजेड कोणी पाहत नसतो 
अंधार कुणा दिसत नसतो 
दिवाही वाट पाहत नसतो 
उद्याच्या संध्याकाळची 
तो फक्त असतो 
देवतेसमोर 
आपल्या असण्यात 
अस्तित्वात 
प्रार्थना होऊन 


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

गुरुवार, २३ सप्टेंबर, २०२१

भक्ती दे

भक्ती दे
******

आंधळी देई रे 
डोळस देई वा 
भक्ती दे रे देवा 
मजलागी॥

म्हणोत कोणी ते 
बुरसट मला 
वायाला गेला 
पाठीमागे ॥

हसु दे  टिळ्याला 
हसू दे माळेला 
हसू दे नामाला 
मुखातल्या 

राहू दे झिंगला 
मनात रंगला 
सुखात रमला 
तुझ्या दत्ता

लाव रे नामाला 
लाव रे ध्यानाला 
लाव रे कामाला 
हव्या त्या तू ॥

राहू दे परी रे 
तुझाच मजला 
हरु दे दाटला 
विश्वाभास ॥

विक्रांत भिजला
अंतरी मिटला 
सुखात बसला 
चिंब न्हात ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

बुधवार, २२ सप्टेंबर, २०२१

इथे कशाला आला?

इथे कशाला आला रे ?
*****************

इथे कशाला आला रे ?
कुणी विचारी मजला रे ?
कसा सांगू मी त्याला रे ?
की जन्म वाया गेला रे ?॥

कोणी बोलावले तुजलागी ?
का रे भेटली तुज हि कुडी ?
नाही उत्तर कुणा जवळी 
प्रश्न उगा का पडला रे ॥

अरे पडला तर पडू दे रे 
मनात जरा जिरू दे रे
पेरल्याविना जिरल्याविना 
उगवून काय येणार रे ॥

कुणास काही पुसू नको रे
कुठे वाचले घोकू नको रे
तुझा उगवला जर का प्रश्न 
त्याला खोल दाबू नको रे ॥

ज्याचा प्रश्न त्याला उत्तर 
बाकीच्यांना उसने अत्तर 
प्रश्न एकदा होऊन बघ तर 
प्रश्न उत्तरा नच अंतर रे ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

सोमवार, २० सप्टेंबर, २०२१

निरोप


तुझा निरोप 
********

तुझा निरोप 
आकाश फुटून 
अंधाराचा लोट 
यावा तसा होता 
त्यात यतकिंचितही 
आवाज नव्हता 

त्या अंधाराने 
गिळून टाकले 
तुला मला अन् 
साऱ्या जगताला 

पण जगणे बाकी होते 
टिमटिमत्या प्रकाशात
आधार घेत पुढे जाणे होते 
अन ते अपरिहार्य होते 

आता पुन्हा कधी उजाडेल 
याची खात्री नव्हती 
अन् उजाडले तरी 
जग तसेच असेल 
याचीही खात्री नव्हती 

पण तुझ्या डोळ्यातील 
अखेरचा प्रकाश 
मला प्राशून घ्यायचा 
राहूनच गेला 
कारण 
अनाम नात्यातील 
सूर्यास्ताचा कायदा 
खरंच मला माहित नव्हता

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

रविवार, १९ सप्टेंबर, २०२१

सजवला देव

सजविला देव
**********

सजवला देव 
बुडवला देव 
केली उठाठेव 
धन बळे॥

ओरड आरत्या 
वाजवल्या झांजा 
केला गाजावाजा 
मंडपाचा ॥

भाकड भावाचा 
आळविला सूर 
दान भरपूर 
गोळा केले ॥

कुठल्या गणांचा
देवा मी रे साथी
सोंगे ही नाचती 
बूणग्यांची 

विक्रांत एकांत
दाटला मनात
गुलाल दारात 
खच पडे

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

विचार

विचार
******

एकेक विचार 
केळीचे पदर 
एक एकावर 
बसलेले 

एका आड एक 
किती धडपड 
शेवटी उघड 
काही नाही 

गोडस तिखट 
लपले प्रकट 
सुंदर ओखट
काठोकाठ 

विचारा वाचून 
चालत ना काही 
दुनिया प्रवाही 
जणू काही 

बघता विचार 
थक्कीत हे मन  
असण्या कारण 
नसलेले 

विक्रांता निघाला
नसल्या गावाला 
विचार धारेला 
सोडूनिया 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शनिवार, १८ सप्टेंबर, २०२१

अस्तित्व आणि मी

अस्तित्व आणि मी
**************

माझ्या असण्याचे आणि 
अस्तित्वाचे
किती अर्थ निघती 
युगोनुयुगे 
तरीही नाही कळत 
चार्वाक सांख्य द्वैताद्वैत 
विशिष्टाद्वैत 
बौद्ध जैन वेदांत 
किती तत्वज्ञान 
किती मतमतांतरे 
माझ्या या मी च्या शोधात 
धुंडाळली मी 
पालथी घातली राने 
वाहिले पुस्तकांचे भार
भरली कपाटे 
ऐकली व्याख्याने 
काढलेल्या नोट्स 
भेटलो संतांना धर्मगुरूंना दीक्षागुरूंना 
केले प्रयोग
जाहली दर्शने 
तथाकथित अनुभूती 
विलक्षण स्वप्नही 
पण या मी चे काठिण्य 
ते तसेच आहे 
हा मी होतो कधी भक्त 
कधी ज्ञानी कधी विरागी 
कधी कवी कधी समाज सेवक 
कळवतो दीनांच्या दुःखाने
हळहळतो रुग्णांच्या पीडेने  
मदतीला धावतो कधी 
राष्ट्रभक्त होतो कधी 
दानशूर होतो 
पण त्या अंतस्थ गाभ्याचे दर्शन 
कधीच होत नाही 
तो मी सदैव विद्यमान असतो 
होय मी वाचली आहेत 
त्रिपुटी द्रष्टा दृश्य दर्शनाची 
ऐकली आहेत प्रवचने कृष्णमूर्तींची 
व्हेन ऑब्झर्वर इज ऑब्झर्व्हड सूत्र असलेली 
आणि मला मान्य करावे लागेल 
की ती अदृश्य चावी 
मला अजूनही सापडलेली नाही 
मी नावाचे कुलूप तोडणारी 
कधी कधी वाटते 
खरेच का ही कुलूप 
असेल अस्तित्वात 
ज्याला मी मी म्हणतो 
ती देहातील इंटिटी 
पेशींचा हा समूह हा आकार 
तो वागवत असलेली ती जाणीव 
कुणास ठाऊक 
पण हे कळेपर्यंत तरी 
हा प्रश्नरूपी सिंदबादचा म्हातारा 
उतरणार नाही पाठीवरुन 
हे नक्की


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शुक्रवार, १७ सप्टेंबर, २०२१

मोजतोय वर्ष

मोजतोय वर्ष 
**********

मोजतोय वर्ष 
आता सुटायची 
माझ्या जगण्याची 
मीच आता ॥

दिसते आकाश 
इवला प्रकाश 
कळू येई भास
असण्याचा ॥

अन मग मिठी 
देहा अंधाराची 
रात्र काळोखाची 
दीर्घ अशी ॥

असणे नसणे
कुणा न कळते 
तरीही वाहते 
अस्तित्व हे ॥

कशासाठी जीणे
कुणा न ठाऊक 
पोटातली भूक 
जगवते ॥

आकळेना गुन्हा 
शिक्षा आठवेना 
विझलेल्या खुणा
दिवसाच्या ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

गुरुवार, १६ सप्टेंबर, २०२१

नाही


नाही
*****
भोगात तू नाही 
त्यागातही नाही 
पांघरून "नाही"
लपशी तू ॥

जे जे दावू जाय 
तयाला नकार 
देऊन अपार 
सर्व ठाई ॥

भक्तीचे आकाश 
देऊनी मनाला 
लावतोस लळा
जरी काही ॥

परी दत्ता दिसे 
तोही एक खेळ 
प्राप्तीची सबळ 
अभिलाषा ॥

पेटली जिज्ञासा 
शुद्ध जाणिवेत 
तिज या जगात
वाव नाही ॥

एकट्याचा पथ
एकटीच वाट 
जाणे उतरत
अंतहीन ॥

विक्रांत मागतो 
दत्ता तुझा हात 
रहा अंतरात 
दिशा देत ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

बुधवार, १५ सप्टेंबर, २०२१

खेळ


खेळ
****::

माझेपण माझ्या
दृष्टित येईना 
कळतोय वारा 
हातात गावेना 

मागचे आठवे 
मन गुंतलेले
सुटते गाठोडे 
गच्च भरलेले 

काय काय करू 
गोळा ते कळेना 
सांडले ते काय 
माझेच होते ना 

बकुळ वेचू का
प्राजक्ताचे सडे 
गुलाब मोगरा
मन होते वेडे 

गंध घाले पिंगा 
दाटे सभोवत
पल्लव मार्दव 
नेतसे ओढत

कधी गमतो हा 
खेळ असे तुझा 
घडविण्या बोध 
दत्ता स्वरूपाचा 

कधी गमतो हा 
व्यर्थ कारभार 
जगण्यास नाही
मुळीच आधार 

जैसा कारागिर  
चुकल्या मुर्तीला 
देतसे लोटून 
पुन्हा त्या मातीला 

तैसे काही व्हावे 
वाटे या घडीला
माती जावी माती
तेज चैतन्याला 


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .


मंगळवार, १४ सप्टेंबर, २०२१

ढगफुटी

ढगफुटी
******

ढग फुटल्या गावाचे
आसू आटले डोळ्यात
मिळे दरड समाधी 
देह मातीच्या वेढ्यात 

अशी करणी कुणाची 
कुणी कुणा सांगायची 
पाप वदुनिया मुखी
काय छाती पिटायाची 

जाते हरवून गाव 
पिढ्या पिढ्या नांदलेले 
जाते हरवून नाव 
पंचक्रोशीत गाजले 

एक फटका काळाचा 
बसे आंधळ्या हाताचा 
जन्म मातीमोल होतो 
काल फुलल्या फुलाचा 

दोष द्यावा का दैवाला 
दोष द्यावा का देवाला 
जीणे माणूस मुंगीचे 
एक तारा तुटलेला 

ऐसे मरण पाहून 
मनी विक्रांत भ्यायला 
पराधीनता जाणून 
खेळ सोडुनिया गेला

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

सोमवार, १३ सप्टेंबर, २०२१

प्रेम मिरविले


मिरविले प्रेम
*********

मिरविले प्रेम 
जिरविले प्रेम 
हरविले प्रेम 
प्रेमापायी  ॥

प्रेम प्रेमिकांचे 
प्रेम देवतांचे 
घराचे दाराचे
सारे फुगे ॥

प्रेम माझ्यातले 
माझ्यात जन्मले 
माझ्यात विरले 
काळ ओघी 

मज वगळता 
प्रेम वगळते
बीजची जळते
मोड आले 

देहाच्या सुखाची 
मनाच्या सुखाची 
सावली हव्याची
सर्व ठाई ॥

ऐसे मी पाहीयले
जग सजलेले
प्रेम मांडलेले 
विकायला ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

रविवार, १२ सप्टेंबर, २०२१

स्मृती भुतावळ


स्मती भुतावळ
*******

स्मृतीत जगणे 
नसते जगणे 
अरे ते मरणे 
सर्वकाळ ॥

सारी भुतावळ 
झालेल्या क्षणांची 
वाटते आताची 
जरी इथे ॥

आठवी आठव 
सारा विसरतो 
मलाच पुरतो 
मीच खोल ॥

कालच्या डोळ्यांना 
आज हा दिसतो 
क्षण निसटतो
म्हणुनिया ॥

मनाचे खेळणे 
मनाचे जगणे 
मनाचे राहणे 
सर्वकाळ ॥

पाहतो विक्रांत 
कालचे सोडून 
आजचा होऊन 
काही नवे॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

शुक्रवार, १० सप्टेंबर, २०२१

संत


संत
****

विसर्जित देह 
करुनिया संत 
जाहले अनंत 
विश्वाकार ॥

संपली मर्यादा 
आता त्या देहाची 
काळजी विश्वाची 
वहायाला ॥

पंच महाभूत 
जाहले ते धन्य 
आकारा येऊन 
चैतन्याच्या॥

घेऊनी कवेत 
अवघी अवनी 
भरवी प्रेमानी
माऊली ती॥

ज्ञान भक्ती योग 
उठती पंगती 
धनी न पुरती 
वाढायची ॥

विक्रांत पंक्तीत 
कृपा अलौकिक 
पावतो मौतिक 
घास सुखे ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

गुरुवार, ९ सप्टेंबर, २०२१

चाल सवे दत्ता

चाल सवे दत्ता
**********::

सगुणाची काठी 
मज सोडवेना 
वाट पाउलांना 
सापडेना ॥

निर्गुण आकाश 
मज आकळेना 
पंख गवसेना 
उडायला ॥

निर्ढावलेले मन 
कोडगी वेदना 
दंश साहतांना 
अस्तित्वाचा ॥

वासनांचा जथा 
आहे सोबतीला 
मद्य पाजायला 
देह सुखी ॥

कुठून फुटला 
जिज्ञासा अंकुर 
पाठीवर शूळ 
वाहण्याला ॥

बरं तर मग 
तुला न सुटका 
चाल सवे दत्ता 
विक्रांतच्या ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

बुधवार, ८ सप्टेंबर, २०२१

आले देव

आले देव
*******:
आले देव आले
गणराय आले 
डोळे हे भरले 
आनंदाने॥१

टाळ खणाणले 
घोष निनादले 
मन सुखावले 
देव आले॥२
 
दुख हरवले
दैन्य विसरले
सुख उधाणले
जग झाले ॥३

आरास मांडली
दिप पाजळली
रांगोळी काढली
कौतुकाने॥४

फुले जमविली 
हार गुंफीयली 
सुंगधे दाटली 
घर दारे ॥५

मोदक शिजले 
लाडू बांधियले 
भातुके मांडले 
किती  एक ॥६

प्रकाश दाटला 
चैतन्य भरला 
हर्ष ओसंडला 
कणोकणी ॥७

विक्रांत गणात 
खेळतो रंगात 
बाप्पा मोरयात 
हरखून ॥८


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .




शून्य पाळणा



शून्य पाळणी
********

हवे पण उद्याचे 
असे ते कालचे 
साठल्या स्मृतीचे 
शिळे अन्न ॥

स्मृतीला स्मृती
जोडूनिया स्मृती 
साखळी चालती 
अनिर्बंध ॥

स्मृतीचा मिडास 
स्पर्शता क्षणाला 
जन्म दे सोन्याला 
मृतमय ॥

नावगावाविन 
वाहू दे जीवन 
नवा उमलुन 
हर क्षण ॥

पाहतो विक्रांत 
हाच एक क्षण 
होऊनिया प्राण 
श्वासातला

परी जातो झनी 
पुन्हा निसटून 
मनी हरवून 
त्याच जुन्या ॥

हरवते बळ ॥
राहण्या सजग
अन् तगमग 
आग होते॥

बाप अवधूत
गालात हसुनि
शुन्याच्या पाळणी
निजवतो ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .


वेळूचे स्वर


तू नाहीस  
तुझ्या कविताही नाहीत 
ॠतु गेला 
साहजिकच
भ्रमरही निघून गेले 
वेडया वेळूला
आजन्म शापागत
पडलेली छिद्र
त्यातून वाहतो 
कधीतरी चुकार वारा 
अन उमटतात स्वर 
जे जागवतात 
काही वेड्या आठवणी 
पण त्यांच्या कविता 
नाही होत .

तो असतो
नुसताच नाद 
नुसताच हुंकार
जो थांबवतो श्वास 
अन
अपुर्णतेचा विवशतेचा
पराधिनतेचा  निश्वास उमटवून 
हरवतो शुन्यात .

न मागता न बोलावता 
तू आली होतीस 
न सांगता न थांबता 
निघून गेलीस  
तश्याच तुझ्या कविताही 
आता मी त्यांना 
साद घालत नाही 
बोलावत नाही
पण ते वेळूचे स्वर
त्यांनाही थोपवत नाही

*******


ती आपली
एक गोष्ट होती
अन प्रत्येक गोष्टीला 
एक शेवट असतो 
नाहीतर ती गोष्ट 
गोष्ट कशी राहील .
ती रुजते वाढते 
फुलते अन अंती संपते 

पण सरलेली गोष्ट 
मनात घर करून राहते 



मंगळवार, ७ सप्टेंबर, २०२१

अंकुरे विचार

विचार
*****

अंकुरे विचार 
कारणा वाचून 
मनाला देवून
माझेपण ॥

मावळे विचार 
वाहून वाढून 
दुज्याला देऊन 
जन्म एका ॥

सुखाला होकार 
दु:खाला नकार 
आनंदा अपार 
लोभ धरी ॥

आनंद विचार 
नसतो आनंद 
सुखाचा तो कंद 
वेगळाच ॥

घडता पाहणे 
विचारी वाहणे
भेटते जगणे 
कधी कुणा ॥

विचारा वाचून 
निखळ मीपण 
विचारा पाहून 
उरे एक ॥

पुढची कथा 
विचारा वाचून 
आहे रे जाणून 
जाणणारे ॥
🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

सोमवार, ६ सप्टेंबर, २०२१

चालविले दत्ता


चालविले दत्ता
************

चालविले दत्ता
म्हणून चालतो
थांबविले दत्ता 
म्हणून थांबतो 

घडणे घडते
हरेक क्षण तो
केले मी म्हणतो 
वेडाच असतो

अंकुरले बीज 
मी का शिकविले 
कणसात दाणे
मी का भरियले 

चालू द्या गमजा
चालल्या कोणाच्या 
विक्रांत पाहतो 
सत्तेला दत्ताच्या 

आता माझे काय 
आणिक कशाला
पडून राहतो
दत्ताच्या पायाला



© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

रविवार, ५ सप्टेंबर, २०२१

बेड रिडन

बेड रिडन 
*********

दहा वर्ष 
बिछान्याला खिळलेली
बेडसोर अन मॅगेट्सनी भरलेली 
आई 
जेव्हा त्याने हॉस्पिटलमध्ये आणली 
अस्पष्ट अडखळत 
तो म्हणाला काही 
मला तिला घरी न्यायची नाही 

खंगून खंगून वृद्धत्वाने 
आजाराने 
दुर्लक्ष केल्याने 
ती ग्लानीत गेलेली 
मलमूत्र खाणेपिणे 
या पार झालेली 
फक्त हालचाल सापळ्याची 
वर खाली होणारी 
खूण  जिवंतपणाची 
तेवढीच उरलेली 

चार दिवस नळ्या घालून 
तरीही ती जगली 
हाताबाहेरची केस 
तरी बराच काळ टिकली 
विझत विझत तिच्याही  
नकळत मग निमाली 

अधून मधून येणारा तो 
बोलावून आला 
दुःख त्रागा सुटका 
चेहऱ्यावर नसलेला 
तिथूनच ते मुटकुळे
स्मशानात घेऊन गेला 

अन प्रतिक्षेतील नव्या रुग्णासाठी 
बेड साफ होऊ लागला


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शनिवार, ४ सप्टेंबर, २०२१

मनाची चादर

चादर
*****
मनाची चादर 
मनाला पुरेना 
अंग हे झाकेना 
अज्ञानाचे ॥

भुक्ती मुक्ती कीर्ती 
चवीचे खादणे
जन्म जीभ म्हणे
देई पुन्हा ॥

रंग कामनांचे
अनंत छटांचे 
रंजन मनाचे 
सदा चाले ॥

सापडेना दत्त 
तापल्यावाचून 
पेटल्या वाचून 
काडी जैसी 

विक्रांत भक्तीची 
नको वाताहात 
सांज ही पायात 
जीवनाची

****


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘  



शुक्रवार, ३ सप्टेंबर, २०२१

मी

मी
***

माझ्यातले मी पण 
पाहते मला 
भयचकित होऊन 
जे मी ठेवलेय जपून 
कणाकणाने पारखून 
निघून जात आहे आता 
इथे विखरून 
मातीची मूर्ती तशी जाते
जलात  विरघळून 

पर्याय स्पष्ट आहे 
पुन्हा किनारा गाठून 
आपले
क्षणभंगुर अस्तित्व 
ठेवायचे जपून
सुरक्षितपणे  
(कुठवर?)
अन घ्यायचे पुजून 
आपणच आपल्याला

किंवा 
त्या संपूर्ण सर्वव्यापी 
अस्तित्वात 
जायचे मिसळून

मिसळल्याची जाणीवही 
विसरून
🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘  

गुरुवार, २ सप्टेंबर, २०२१

नुरावे

नुरावे 
*****
आपले आपण 
नुरावे जगाया 
ओवाळून काया 
दत्ता वरी 

मग सुखदुःख 
मानावे कुठून 
येती ती वाहून 
दैवगती 

माझेपण मला 
नको मिरवाया 
सारे दत्तराया 
वाहुनिया 

रोगाची भोगाची 
करावी वाहणी
देह सांभाळूनी
देव काजा

पडे ओंजळीत 
प्रेमाने झेलावे
दत्ताला म्हणावे 
कृपा तुझी 

विक्रांत जाणीवी
बसला खेटून 
दत्ताला स्मरून 
सर्वकाळ

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘  

बुधवार, १ सप्टेंबर, २०२१

आहे मी

आहे मी
******:

आहे मी रे 
आहे मी  
कोण सांगते 
कुणास कळते 

वृक्षा वाचून 
बीज जन्मते 
ठिणगी वाचून 
आग जळते 

शब्द कशाला
भाव कशाला 
अन रूपाला 
कोण पाहते 

आहे मी रे 
स्फुरण घडते 
मूळ तयाचे 
कुठून येते 

शून्याला का 
शून्य सृजते 
आकाशाला 
काही दिसते 

आहे मी रे 
आहे मी 
फक्त एवढे 
आहे असते


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘  

पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा ********* पुन्हा एकदा आकाश चांदण्यांनी भरून गेले  पुन्हा अनाम सुखाने मन बहरून गेले ॥ तेच स्थळ तीच भेट देहातील आवेग थ...