*****
आपले आपण नुरावे जगाया
ओवाळून काया
दत्ता वरी
मग सुखदुःख
मानावे कुठून
येती ती वाहून
दैवगती
माझेपण मला
नको मिरवाया
सारे दत्तराया
वाहुनिया
रोगाची भोगाची
करावी वाहणी
देह सांभाळूनी
देव काजा
पडे ओंजळीत
प्रेमाने झेलावे
दत्ताला म्हणावे
कृपा तुझी
विक्रांत जाणीवी
बसला खेटून
दत्ताला स्मरून
सर्वकाळ
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा