खेळ
****::
माझेपण माझ्या
दृष्टित येईना
कळतोय वारा
हातात गावेना
मागचे आठवे
मन गुंतलेले
सुटते गाठोडे
गच्च भरलेले
काय काय करू
गोळा ते कळेना
सांडले ते काय
माझेच होते ना
बकुळ वेचू का
प्राजक्ताचे सडे
गुलाब मोगरा
मन होते वेडे
गंध घाले पिंगा
दाटे सभोवत
पल्लव मार्दव
नेतसे ओढत
कधी गमतो हा
खेळ असे तुझा
घडविण्या बोध
दत्ता स्वरूपाचा
कधी गमतो हा
व्यर्थ कारभार
जगण्यास नाही
मुळीच आधार
जैसा कारागिर
चुकल्या मुर्तीला
देतसे लोटून
पुन्हा त्या मातीला
तैसे काही व्हावे
वाटे या घडीला
माती जावी माती
तेज चैतन्याला
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा