शब्द वाढतो तेव्हा
*******
मनात जाळ पेटतो तेव्हा
दत्त माझ्या मनात हसतो
थोडे टोचून मजला म्हणतो
असा कसा वेड्या वागतो
अन वर माझा भक्त म्हणवतो
अन् मग शब्द त्याच क्षणी
जातो पुन्हा आपल्या स्थानी
जिथुन की उगवून येतो
तो क्रोधित अंध अहंकार
फणा काढल्या नागाचा फुत्कार
आवेश ओसरून नाटक होतो
चुकलो म्हणतो देवा आता
नापास झालो परीक्षा पाहता
पुन्हा अभ्यासाला बसतो
पण जोवर तुम्ही आहात सोबत
मती चुकता भानावर आणत
भाग्याचा पाईक ठरतो
ही कृपाही कमी नाही
जेव्हा वृती वृतीस पाही
तुझी करुणा दत्ता जाणतो
जाळ नुठू दे ठिणगी पडता
भान असू दे हर क्षण जगता
हीच प्रार्थना तुजला करतो .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा