***
पाहते मला
भयचकित होऊन
जे मी ठेवलेय जपून
कणाकणाने पारखून
निघून जात आहे आता
इथे विखरून
मातीची मूर्ती तशी जाते
जलात विरघळून
पर्याय स्पष्ट आहे
पुन्हा किनारा गाठून
आपले
क्षणभंगुर अस्तित्व
ठेवायचे जपून
सुरक्षितपणे
(कुठवर?)
अन घ्यायचे पुजून
आपणच आपल्याला
किंवा
त्या संपूर्ण सर्वव्यापी
अस्तित्वात
जायचे मिसळून
मिसळल्याची जाणीवही
विसरून
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा