**********
मोजतोय वर्ष
आता सुटायची
माझ्या जगण्याची
मीच आता ॥
दिसते आकाश
इवला प्रकाश
कळू येई भास
असण्याचा ॥
अन मग मिठी
देहा अंधाराची
रात्र काळोखाची
दीर्घ अशी ॥
असणे नसणे
कुणा न कळते
तरीही वाहते
अस्तित्व हे ॥
कशासाठी जीणे
कुणा न ठाऊक
पोटातली भूक
जगवते ॥
आकळेना गुन्हा
शिक्षा आठवेना
विझलेल्या खुणा
दिवसाच्या ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा