********
तुझा निरोप
आकाश फुटून
अंधाराचा लोट
यावा तसा होता
त्यात यतकिंचितही
आवाज नव्हता
त्या अंधाराने
गिळून टाकले
तुला मला अन्
साऱ्या जगताला
पण जगणे बाकी होते
टिमटिमत्या प्रकाशात
आधार घेत पुढे जाणे होते
अन ते अपरिहार्य होते
आता पुन्हा कधी उजाडेल
याची खात्री नव्हती
अन् उजाडले तरी
जग तसेच असेल
याचीही खात्री नव्हती
पण तुझ्या डोळ्यातील
अखेरचा प्रकाश
मला प्राशून घ्यायचा
राहूनच गेला
कारण
अनाम नात्यातील
सूर्यास्ताचा कायदा
खरंच मला माहित नव्हता
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा