शनिवार, ३० जानेवारी, २०२१

सदोदित दत्ता


सदोदित दत्ता
**********
सदोदित दत्ता 
घडो तुझा  संग
चैतन्यची अंग 
होऊनिया ॥१॥
सदोदित दत्ता 
लागो तुझा ध्यास 
हृदयात वास  
घडो तुझा ॥२॥
जगण्याची गाडी 
चालो हवी तर 
पण दूरवर 
फार नको  ॥३॥
अन्न वस्त्रावीन 
अपेक्षा नसावी
कर्तव्ये घडावी 
कृती सारी ॥४॥
मनाचे चलन 
रहावे गुंतून 
तुझिया स्मरण 
मण्यामध्ये ॥५॥
देऊ नको फार 
सांभाळण्या भार
हात माथ्यावर 
तुझा असो ॥६॥
राहा पाठी पोटी 
अंतरीच्या गाठी 
तनमन प्रीती 
होऊनिया ॥७॥
दावी सदोदित 
संतांची पाऊले 
हरवो दाटले 
क्लेश तिथे ॥८॥
तुझिया कृपेचे 
भेटो भक्तगण 
तुझेच भजन 
कानी पडो ॥९॥
जमो गोतावळा 
मैत्र ही अपार 
भक्तीचा आधार 
असलेला ॥१०॥
मग संसारात 
ठेवी हा विक्रांत 
होवो भाग्यवंत 
तुझ्या कृपे ॥११॥
**
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

GMC (A Beginning of Pilgrimage )

GMC a Pilgrimage within .
*************************"

Oh, how do I give my thanks,
to my college, Grand Medical College;
How do I turn my heart into words;
she gave me knowledge,
she gave me science,
she gave me my means to survive,
to walk proudly in this world.

On a rainy day, I came to this forecourt;
To tell you the truth, my heart started pounding.
Looking at the unbelievable vast stretch;
I was gone, lost a little, a little scared.
Though there was no one around I recognise;
they all looked bright and clever.

Built from stones, those large spacious buildings;
That huge grand of comfort, everything was like a small village, 
a modern Gurukula.

And in that long, wide and tall autopsy hall;
There laid on the table, eye irritating, brain numbing, with terrible smell of formalin, the dead human bodies.

Then there was the unavoidable anatomization;
My mind shaken, by a little curiosity, a little disgust and profound compassion.
Rarely did I held scalpel in my hand, rarely did I made dissections;
My mind was overwhelmed, by the ephemerality of human body and life.

Physiology and biochemistry was better than that;
There was imagining, understanding and thinking in it.
Without looking I could see a fantastic world;
In that mortal body there was infinite, self illuminating intelligence, I was left stunned and astonished.

The function of different cells, network of blood vessel, nerve secretion of hormones and enzymes. The flow of small electrical current throught heart and brain, everything was like a magic show.

An already introverted mind of mine, was seeping deeper and deeper;
Into enquiry, into search, into silence.
After seeing all the happening in the body, knowing its fleetingness;
From where the search for meaning of life begins.

For me, the brilliance of science was felt outside.
The cave of enquiry and intelligence was opened inside.
**
Translated by my daughter Richa .
**
Dr.Vikrant Prabhakar Tikone 
https://kavitesathikavita.blogspot.com   (Marathi poems)

बुधवार, २७ जानेवारी, २०२१

महावृक्ष


मावुली
*****
तृषार्थ जगता 
पाहुन द्रवला 
कृपा  अंकुरला
महावृक्ष

जरी विश्वाकार
देहात कोंडला
अन बहरला
घनदाट ॥

बीज करूणेचे
बीज चैतन्याचे 
बीज कैवल्याचे 
वर्षवता ॥

प्रारब्धा वाचून 
दुःख ते भोगले 
जगता दिधले 
छाया सुख ॥

बोलणे तयांचे
अमृत फळाचे 
मधूर अर्थाचे
रसराज ॥

वदते मावुली
जग तया सारे 
शब्द न दुसरे 
सार्थ अन्य॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

मंगळवार, २६ जानेवारी, २०२१

त्रिकुट शिखरी


त्रिकूट शिखरी
***********

त्रिकूट शिखरी 
असे दत्तनाथ 
जैसा आकाशात 
गिरनार 

तया ना आकार 
रूपाचा प्रकार 
जाणीवे आधार 
आत्मभान

तिथे ना उजेड 
तिथे ना अंधार 
चैतन्य अपार 
साठवले

पवना वाचून 
उठते वादळ 
सुखची सकळ 
वेढलेले 

नसे आठवण 
नसे विस्मरण 
आहे म्हणे क्षण 
शब्दाविना 

अनंत अपार 
असीम शून्यात
जाणे हरवत
स्वप्न गमे

दत्ताच्या जगात
विक्रांत ही दत्त 
सारे अवधूत 
दत्त दत्त


© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

शनिवार, २३ जानेवारी, २०२१

उदयस्त


उदयस्त
******
उगवतो सूर्य रोज 
रोज आणि मावळतो  
असे आम्ही उगाचच 
रोज रोज रे म्हणतो

खरंतर सूर्य कधी 
इथे उगवत नाही  
मावळणे बात तर 
मग फार दूर राही 

पृथ्वीचे फिरणे जर 
कधी थांबले असते 
तथाकथित हे असे
दिस घडले नसते  

तर काय कदाचित 
काळ थांबला असता  ?
सृष्टीचा चार्ज रिचार्ज 
सुद्धा घडला नसता  ?

हे नियम जीवनाचे
जगण्याचे मरण्याचे 
दिसती जरी युगांचे
असती काय कामाचे ?

उगवता दिस नवा 
मी ही नवा उगवतो 
अंतरात या तोवरी
तम अज्ञान असतो 

तर  मग काय इथे
मीच विश्व प्रसवतो 
भासमान स्मृतीतून 
उभा डोलारा राहतो.

होते आहे अस्तित्वात
जग हे कश्यावरुन
नसे सुर्य चंद्र तारे 
काहीच माझ्यावाचून 

शब्द शुन्य अर्थशून्य 
जगण्याचा भास शुन्य  
जी न घडलीच कधी  
गोष्ट काय असे अन्य  ?

नाव शुन्य गाव शुन्य 
विक्रांत हा भाव शून्य  
दाटलेल्या व्योमी भासे  
घनदाट महाशून्य .

जाणिवेने जाणलेला 
लय विलय ही नाही  
जाणण्याचे गूढ कोडे 
जाणणारा मी ही नाही.


© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

अंगिकार

अंगिकार
*******

माझा अंगिकार 
करा ज्ञानदेवा 
जाणुनिया भावा 
शब्दातल्या ॥
तुमच्या गावाचा 
करा वारकरी 
भरुनिया  उरी
भक्तिभाव ॥
तेथे मी राहीन 
तुजला पाहीन 
सुखाने गाईन 
किर्ती तुझी ॥
देईल ते काम 
देवा मी घेईन 
अवघी झाडीन
जन्म कथा ॥
देई संत संग
किर्तनाचा रंग 
नामी होय दंग 
ऐसा करी ॥
विक्रांत चालला
दिशाहीन कुठे 
घेई तुझ्याकडे 
ओढुनिया ॥
****

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********


शुक्रवार, २२ जानेवारी, २०२१

मद्यपी

मद्यपी
*****

सोडुनीया हात माझा 
दत्ता मज टाकू नको 
मद्यपी जरी करंटा 
गटारात फेकू नको ॥

झोकती मी प्याले इथे 
सुख त्यात झिंगलेले 
घोट घोट रिचवतो 
सवे दुःख तळलेले ॥

सुटता लगाम जैसा 
अश्व जाई उधळला 
जीभ मन मग जाते 
कुचाळांच्या गावाला ॥

पोटातल्या शिव्या येती 
उतूनिया या ओठाला 
मद्य संग टाळ्या पिटी 
आत्मभान नसलेला 

जाणतो तो नरक रे 
खेचला पण जातो रे 
विस्मृतीचे क्षण सुख 
मी मलाच चारतो रे 

उतरता नशा रोज
पिटुनिया डोके घेतो
आतड्यांचा पीळ अन
वेदनात वाकवतो 

ऐकली मी नशा तुझी 
यदु अर्जुने झोकली 
चिंतनात मदालसा
जग सारे विसरली 

येई बाबा हो कलाल 
आस मज ती लागली 
देई नशा तुझी ऐसी
एका घोटी दडलेली 

झिंगलेला विक्रांत ह‍ा
घेत तुज माथ्यावरी 
तुझे नाव गर्जतांना
जाऊ दे जगदांतरी .


© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

गुरुवार, २१ जानेवारी, २०२१

चैतन्य


चैतन्य
*****

इंद्रायणी तीरी 
विश्वाचा गाभारा 
देव ज्ञानेश्वरा 
मांडलेला ॥१॥

ज्ञानियाचा राजा 
त्रैलोकाच्या वोजा 
भक्ताचीया काजा 
नित्य जागा ॥२॥

आठशेहून ती
उलटली वर्ष 
दिव्यत्वाचा स्पर्श
तरी तोच ॥३॥

थकल्या वाचून
आभाळ होऊन 
भक्तीचा घेऊन
ओघ येतो ॥४॥

चैतन्य कोवळे 
अखंड झळाळे 
पाहणारे डोळे 
सुखावती॥५॥

विक्रांत वेचतो 
तयाचे ते कण 
आनंद होऊन 
शब्दातीत॥

*+*+*
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

रविवार, १७ जानेवारी, २०२१

पतंग




पतंग
*****
प्रारब्धाची चक्री
कर्माची ती दोरी
उडे नभांतरी 
पतंग हा ॥१॥

ताणलेली काडी
अहंने भारली
स्वप्न सजलेली
कागदाची ॥२॥

कधी गरगरे 
कधी भिरभिरे
जीवनाचे वारे 
झेलुनिया ॥३॥

कधी  बसे ताण 
कधी मिळे ढिल 
वारीयाचे बळ 
पेलतांना ॥४॥

चाले काटाकाटी 
मांजा गुंतागुंती
कुणा न माहीती 
कुणा जित ॥५॥

क्षणी फडफडे 
क्षणी घरंगळे 
सोडून थोरले
आकाश ते ॥६॥

वाचून नभाचा
होणे रे नभाचा
जन्म पतंगाचा 
सार्थ तेथे  ॥७॥

आणि खेळविता 
कळताच दत्त 
होणे शांतचित्त  
यथास्थानी ॥८॥

विक्रांते जाणिला 
यत्न साकळला
दत्तास अर्पिला  
सर्वभाव ॥९॥
.********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 





बुधवार, १३ जानेवारी, २०२१

सुटू दे ग्रहण

 सुटू दे ग्रहण
*********

सुटू दे ग्रहण 
जन्ममरणाचे 
जन्म प्रकाशाचे 
नाव व्हावे ॥

कितीदा ग्रासती 
तेच राहू-केतू 
वासनेचा सेतू 
बांधुनिया ॥

तेच कामक्रोध 
तेच राग लोभ 
मद अन दंभ
झोंबतात ॥

देई रेआकाश 
निष्कंप निर्वात 
महाशून्य ज्यात 
पहूडले ॥

असण्याची व्यथा  
नसण्याची कथा 
अवघीच गाथा 
हरवून ॥

विक्रांत सावली 
स्मृति हरवला 
असो मिटलेला 
तुझ्यात  रे ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

मंगळवार, १२ जानेवारी, २०२१

हजार गाणी

हजार गाणी
**********

हजार गाणी दत्ताची 
नाहीत मुळी कामाची 
जर का  तयात भेटीची 
तळमळ नाही ॥

हजार नावे दत्ताची 
जणू की बोल यंत्राची
अवघा झाला शीणची 
उगा येता-जाता॥

हजार गावे दत्ताची 
परिक्रमा ती व्यर्थची 
जे का  भटकंतीची 
हौस पुरवू जाती ॥

हजार दिल्या दक्षिणा 
भोजने अथवा ब्राह्मणा 
ठेवून मनी कामना 
पायी धोंडा मारती॥

ऐसे प्रेमे उमलून 
यावे हृदय भरून 
दत्त वदल्या वाचून 
जावे की तरुन॥

मी तू पण सारे हरवून 
आत्मरंगी त्या रंगून 
जावे दत्तची होऊन 
दत्त भजतांना॥

दत्त सांगे विक्रांता या 
ऐसे प्रेमे भजावया
भाव उपजे ह्रदया
तीही कृपा तयाची॥

.********
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

सोमवार, ११ जानेवारी, २०२१

जीवो जीवस्य

जीवो जीवस्य 
***
एक जीव दुज्या
खातसे जीवाला 
देह दे देहाला 
आकार तो ॥

मरणारा देह 
होतसे खाणारा 
तो ही  उरणारा 
नसे कधी ॥

अन्नाची साखळी
कुणाचा हा खेळ 
पहावया वेळ 
असे कुणा ॥

कुणी खातो एक 
पाळूनया पशु
होऊनिया पशू 
साखळीत ॥

देह मिळे देहा 
पशु कुठे असे 
चैतन्यास कैसे 
कळू जावे ॥

पाण्यातला मासा 
जैसा पाणीयाचा 
अंश तो पाण्याचा 
तैसे होय ॥

कुणास मग ते 
कुणी रे खादले  
कुणाला कळले 
काय कधी ॥

विक्रांत कळणे 
उडाले शून्यात 
नाद आकाशात 
उमटला॥


© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

रविवार, १० जानेवारी, २०२१

योगी


योगी
******

मरणा मरण 
देऊनिया योगी 
रहातसे जगी 
संजीवन ॥

अपार करुणा 
बांधून गाठीला 
देण्यास जगाला 
आत्मबोध ॥

थांबवला मोक्ष 
संकल्प बळाने 
अत्यंत प्रेमाने 
भारावून ॥

कृपाळू ज्ञानाई 
निवृत्ती सोपान 
मुक्ताई महान 
तया परी ॥

घडविला मेघ 
मोडीयला मेघ 
तैसे त्यांचे जग 
अद्भुतसे॥

विक्रांत जाणून 
त्यांचे उपकार 
लीन पायावर 
सदा होय॥
**********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

शनिवार, ९ जानेवारी, २०२१

गोंदवलेकर महाराज आठव .



गोंदवलेकर महाराज आठव

******


 माझे महाराज बोलता बोलता 

पाणी डोळ्यातून ओघळून येता ॥

लागते तहान अंतरी तयाची 

जशी की आठव लेकीला आईची॥

 त्यांनीच पेरले नाम हे अंतरी 

सुखद सुंदर अमृत वल्लरी ॥

दिधला जीवना सुंदर सुबोध 

घडे परमार्थ अरे संसारात ॥

धरणे सोडणे रडणे फेकणे 

काही काहीच रे येथे न करणे ॥

तार ती जुळावी अनुसंधानात 

देह मग कुठे का तो पडेनात ॥

लेकीच्या कानात सहज सांगते 

बोलता-बोलता शहाणे करते ॥

विक्रांत ओवाळी जीव तयावर 

ऋण कोटी-कोटी त्यांचे माझ्यावर ॥

******

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********


privacy


प्राईव्हसी 
********

आम्ही ढोल वाजवितो 
दत्त दणाणा बोलतो ॥
आम्ही उघडे नागडे
घरी आणि देवापुढे ॥
नाही मुळीच ती भिती 
काही खाजगी माहीती॥
जसा अंतरी बाहेरी
उजेड उजेडा घरी ॥
सारे सांगतो देवाला 
जरी ठावुक ते त्याला ॥
तसा विक्रांत जगाला 
नसे कुठेच वेगळा ॥

******

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

🙏🙏🙏🙏

शुक्रवार, ८ जानेवारी, २०२१

ज्ञानदेवी

ज्ञानदेवी 
*****
शब्दातील आर्जव 
शब्दातील मार्दव 
शब्दातीत भाव
 ज्ञानदेवी ॥

शब्दांचे  अौदार्य 
शब्दांचे सौंदर्य 
अद्भुत हे कार्य 
ज्ञानदेवी ॥

कृष्ण कृपा कर 
पुन्हा एकवार 
प्रेम दे अपार 
ज्ञानदेवी॥

तरले तरले 
अपार इथले 
पैल थडी गेले 
पुण्यवान ॥

तेच भाग्यवंत 
झाले ज्ञानवंत 
स्तनाला झोबंत
दूध प्यायले ॥

विक्रांत सेवतो
तयाचे उच्छिष्ट 
सुखाने संतुष्ट 
जीव होय॥
********
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
*********

बळे बळे दत्ता

बळे बळे दत्ता
***********

बळे बळे दत्ता 
तुझ्या दारी येतो  
सोडुनिया लाज 
तुला धरु जातो

नाही रे वैराग्य
नाही ज्ञान भक्ती
तप करण्याची 
इवलीही शक्ती 

नाही संत संग
नाही पारायण 
हिंडतो जगात 
स्वच्छंद मी होत

जर का पाहसी 
लायकी तू माझी 
देवा ती ही नाही 
भक्त खेटरांची 

मिळते गचांडी 
तुझिया दारात 
हाकलती देती
लाथा पेकाटात 

तुझे द्वारपाल 
योगी महाराज 
मज पाहुनिया 
होतात नाराज

परी मी  लोचट
श्वान दारातला 
तुकडे मागत
येतो उंबऱ्याला 

भुंकणे भोगणे
तुज विसरणे 
नित्य जरी घडे 
हेच व्यर्थ जीणे

विक्रांत पतित 
रे पतिताहून 
तयां न आसरा 
तुझ्या कृपेविन

उदारा उद्धरा
पदी द्या आसरा
जाणून घेवून
अजाण लेकरा 
******

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

बुधवार, ६ जानेवारी, २०२१

इंद्रायणी तीर


इंद्रायणी तीर
**********

मज बहु प्रिय 
इंद्रायणी तीर 
जीवीचे जिव्हार 
जिथे नांदे ॥

अलंकापुरीचे 
वयोवृद्ध बाळ 
चिन्मय ती खोळ 
पांघरून ॥

वेधियले मन 
तयाच्या शब्दांनी 
आनंदाचा धनी 
केले मज ॥

आहाहा अद्भुत 
होतसे विस्मित 
चित्त चाकाटत   
तया माजि॥

प्रज्ञेच्या राऊळी 
तेजाची पखाल 
होय निर्विकल्प 
अभिषेक ॥

ऐसा ध्यानीमनी 
राहतो नांदूनी
मज पांघरुनी 
सर्वकाळ ॥

***********
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

सोमवार, ४ जानेवारी, २०२१

सत्य (poem for a friend who lost her husband in covid )

सत्य  (poem for a friend who lost her husband in covid )
********

सुख असे काय ?
दुःख असे काय ?
तुजलागी काय !
सांगू तरी ॥

भेटले चांदणे 
भोगले अपार 
आजचा अंधार 
क्रमप्राप्त ॥

कुठल्या झाडाची 
किती ती पालवी 
वसंत ठरवी 
आपणचि ॥

मालविता दिप 
अंधार पडतो 
डोळा सरावतो 
पण त्याही 

मंद प्रकाशाची 
ऋजू चांदण्याची 
दौलत लाखाची 
दाखवितो 

तुटतात धागे 
तडतड होते 
वस्त्रही कण्हते 
वियोगाने 

आहे तया हाता
परी सांभाळणे 
जीवनाचे लेणे 
आपणच ॥

भरतील घाव
उद्या वियोगाचे 
आहे जगायचे 
घरासाठी॥
 
कोसळता वृक्ष 
देई फांद्या बुंधा 
आधार तो खंदा 
अजुनही

प्रिय त्या स्मृतीला 
देत धन्यवाद 
चाल आता वाट 
दृढ पणे

याहून अधिक 
काय ते सांगावे 
शरण ते जावे 
तथागता ॥

तयाहून थोर 
कुणाला ते ठावे 
जगती रहावे 
कसे काय ॥

जगी दुःख आहे 
कारणही आहे 
जाणुनिया पाहे 
निवारण ॥

इतुके सांगतो 
विक्रांत थांबतो 
आणिक प्रार्थतो
कळो तुज


© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

रविवार, ३ जानेवारी, २०२१

२ कृष्ण

देव तू 
किंवा माणूस 
देवत्वास 
जो गेला कुणी 

अफाट आणि 
अद्भुतसे जे
जाणतो मी   
गेले घडूनी
 
कळल्या वाचूनी
तुझी लीला 
इथे तिथे मग 
जावून भटकूनी

तुजलागी मी
घेवू पाहतो 
ह्रदयी जाणूनी
भक्त होवूनी

परी दिसे तो 
मज चालला
बाजार  खुला रे
बहु लोटला 

तो भक्तीचा 
भरे स्वार्थाने
धनमानाचा 
तव नावाने

तुजला भजती 
येवूनी रडती
विकार मनीचे
गेल्यावाचूनी
(त्यात जरी मी )
भक्ती दाटूनी

असे चालले 
काय ते जीवन
तुजला  जाणेल
कृपा लेवून?

सीमा धुसर 
जिथे जाहल्या 
देव आणिक
मानव्यातल्या 

दिव्य दर्शना
अश्या सजल्या 
मन व्याकुळ रे
तव गोपाला 

आशा भरले 
आस दाटले 
जीवन कळण्या 
आतुर झाले.

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

शनिवार, २ जानेवारी, २०२१

कृष्णास. .


कृष्णास
********
वर्षानुवर्षे मी येत आहे
कृष्णा तुझ्या मंदिरात  
वर्षोनुवर्ष  ऐकत आहे
देवा  तुझे भागवत.

दुर्लभ तुझे दर्शन
मनोमनी मी जाणतो
आधाराविन कुठल्या
तुला सर्वस्व मानतो

किती वेळा ऐकलेय
तुझे दिव्य जन्म घेणे
पुरातून पार होणे
यशोदेचे सांभाळणे

गोपजनासवे मस्त
गोकुळात बागडणे
वेड्या गोपी राधेसवे
रासलीलेचे  रचणे

एक एक येता दैत्य 
त्यांना सहज वधणे
पुढे मर्दून कालिया
अंति कंस निर्दाळणे

हे सारे लोभसवाणे
करते  मनोरंजन 
तरी पण काही तरी 
वाटते अपुरे पण

तुझे माणूस असणे
तुझे गुणात खेळणे
पायास बाण लागून 
सहज असे मरणे

मामा असून तू तुझ्या
अभिमन्युचे मरणे
खून द्रौपदीपुत्राचे 
निद्रेत संपून जाणे

भीष्म द्रोण यांचे रणी
निरर्थ  जीवन जाणे
बलशाली यादवांचे 
उगा उच्चाटन होणे

होय मी वाचले आहे 
कित्येक ग्रंथ यावर 
जे न येवू देती कधी
आच देवा तुझ्यावर

कर्म गती सांगणारे 
धर्म नीती मांडणारे  
खरंच सांगतो परी
वाटती ती पोकळ रे  . .

तुझ्या चरित्राचा अर्थ 
होता परित्राणाय साधू 
तर मग सांग कसा 
आला तयास तो बाधू 

जरी मज आवडतो 
तू हृदयात वसतो
कळल्यावाचून धुक्याचा 
पण तरंग असतो 

कृष्णा मज कृष्ण कळू दे 
अन् माझा जन्म फळू दे 
चरित्रात त्या दडलेले 
अमृत कण मिळू दे !

**************:*:::
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा ********* पुन्हा एकदा आकाश चांदण्यांनी भरून गेले  पुन्हा अनाम सुखाने मन बहरून गेले ॥ तेच स्थळ तीच भेट देहातील आवेग थ...