देव तू
किंवा माणूस
देवत्वास
जो गेला कुणी
अफाट आणि
अद्भुतसे जे
जाणतो मी
गेले घडूनी
कळल्या वाचूनी
तुझी लीला
इथे तिथे मग
जावून भटकूनी
तुजलागी मी
घेवू पाहतो
ह्रदयी जाणूनी
भक्त होवूनी
परी दिसे तो
मज चालला
बाजार खुला रे
बहु लोटला
तो भक्तीचा
भरे स्वार्थाने
धनमानाचा
तव नावाने
तुजला भजती
येवूनी रडती
विकार मनीचे
गेल्यावाचूनी
(त्यात जरी मी )
भक्ती दाटूनी
असे चालले
काय ते जीवन
तुजला जाणेल
कृपा लेवून?
सीमा धुसर
जिथे जाहल्या
देव आणिक
मानव्यातल्या
दिव्य दर्शना
अश्या सजल्या
मन व्याकुळ रे
तव गोपाला
आशा भरले
आस दाटले
जीवन कळण्या
आतुर झाले.
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
**********
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा