मच्छिंद्र नाथ
**********
काठावरती तडफडती
मत्स्य पाहुन द्रवला जती
क्षणभंगुर हे जीवन किती
आले त्यांच्या क्षणात चित्ती
सुवर्ण क्षण तो मग वेचूनी
चालू लागला साधना पथी
घोर कष्टाला तपात बहुती
होय अर्ध्वयु मग नाथपंथी
आदिनाथबीज हृदयी पडले
अवधुताने त्या प्रेमे सिंचले
वटवृक्ष ये आकार बीजाला
अगणित जीवा ठाव मिळाला
जातीभेद ते सारे मिटले
वर्णपंथ अन एक जाहले
मानवतेच्या पायावरती
देवुळ एक उभे राहीले
**
(c) डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा