शोधाच्या रिंगणी
फिरे गरगर
गळ्यातला दोर
सुटे चि ना
मारतो हिसके
कधी आवेशाने
अधिक तयाने
फास बसे
बसले जे उंच
तुजला जाणून
तयाला पाहून
हेवा वाटे
आहा पुण्यराशी
भाग्याचे पाईक
देवा सोयरीक
केली ज्यांनी
अन् आम्ही कैसे
असे भाग्यहीन
सुटेना रिंगण
दावण ही
विक्रांत घाण्याला
रोज मरे मरे
दत्ता तुज स्मरे
सोडव रे
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा