उलटून ऋतू गेले
उलटून गेल्या
रात्री
विझलेत स्वप्न
सारी
अंधार दाटला नेत्री
आता न धमन्यात
या वाहते मुळी रक्त
आता स्पर्श विसरून
गेली आहेत ही गात्र
हे ओझेच प्राक्तनाचे
घेवून वाहतो जन्म
उरला न देह आता
नुरलेच मुळी मन
हा गंध लेवून देही
कागदी फुलांचा रंग
मिरवितो काही जगी
चोरून विटले अंग
उगाच जगणे होते
आता उगाच मरणे
स्मरूनी तया
स्मृतींना
आता निरर्थ म्हणणे
डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा