इवल्याश्या प्रेमासाठी
धडपडे मन
कुणीतरी असावे रे
सोबती सजन
प्रेम माझे तुझ्यावर
शब्दाला आतुर
काळजात उमटावे
उगाच काहूर
नाहीतर ओढायचे
जगण्याचे प्रेत
रोज रोज जाळायचे
जीवनाचे बेत
पाठी पोटी ओठी सदा
यावी आठवण
चोचीसाठी चोच एक
जमा कणकण
एवढेच जीवना दे
एक वरदान
कुण्या प्रिय मांडीवर
जावे माझे प्राण
डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा