तुझ्या प्रतीक्षेचे ओझे
घेऊन थांबलो आहे
येशील तू कधीतरी
श्वासात उरलो आहे
अस्तित्वाचा प्रश्न उगा
घेऊनी शिणलो आहे
तो तुझा स्पर्श होण्यास
बहू आतुरलो आहे
स्मृती विभ्रमात मन
चिंबसा भिजलो आहे
किती लोटली युगे मी
कालौघी बुडलो आहे
येशील ना आतातरी
माझ्यात मिटलो आहे
ओठावरी जुने गाणे
घेऊनी सजलो आहे
तुझ्यास्तव रंग नवे
मी आकाश झालो आहे
जगण्याचे स्वप्न उरी
घेऊनी बसलो आहे
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा