ते दारही बंद
होते
हे दारही बंद आहे
पाऊलांच्या चिंध्यांना या
वेदनाच अंत आहे ॥
भिजावेत पंख ऐसे
पाखरांना वाटते
रे
परी मृत्यू दबा धरी
पाणवठे फास सारे ॥
मिटावेत आशादीप
व्यर्थ लेख मिटू
जावे
नको नको जुने काही
कोरेपन जीवा यावे ॥
कुणा हव्यात
चांदण्या
रंगलेल्या
मधुरात्री
झंकारल्या
स्पंदनांनी
उठावे ओंकार
गात्री ॥
एक अंत अटळसा
जरी जीवा खुणावतो
पलीकडे वाट नवी
आत कुणी सांभाळतो
||
जगण्यास जाणायचे
भलतेच खूळ जरी
दिव्य स्तंभ
प्रकाशाचा
बोलवतो गिरनारी ||
**"""
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.com/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा