जाहला कोनाडा
कालचा देव्हारा
लावला उंबरा
उचकला ||१
साजूक तुपाची
वात ही कालची
होय वायसाची
प्रिय चोरी ||२
म्हटले म्हणून
देखिले करून
गेले ते होवून
एकदाचे ||३
आता जगताची
सरो खटाटोप
भरे आपोआप
पुण्य पात्र ||४
मांडले निर्वाण
कारणा वाचून
शून्यात सजून
भान गेले ||५
मनातला टेंभा
फुंकला मनाने
पहिला जगाने
अंधकार ||६
ते ही बरे झाले
लोढणे सुटले
ज्याचे त्याला
गेले
देणे घेणे ||७
बरा मी मोकाट
फिरतो पिसाट
लावूनिया वाट
कर्तीयाची ||8
रातीस जागले
काजवे निजले
कुणा न कळले
काय झाले ||९
सरली आसवे
विकत आणली
कोरडी जाहली
रेती माती ||१०
बघतो विक्रांत
रडतो जगात
खिदळे मनात
उन्मादक ||११
हेंगाड गाणे ते
गातच सुटला
बेधुंद नाचला
उगेपणी ||१२
विक्रांत प्रभाकर
तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा