जे.कृष्णमुर्ती माझा बाप ...
नाते असून नसल्यागत
कठोर तर्कट अगदी स्पष्ट
करुणामय अन प्रेमळ आत
शब्द त्याचा तलवारीगत
दयामाया नसल्यागत
जातो कापत उघडे करत
सांभाळलेले सारे स्वगत
हे सांभाळू का ते मनात
दैवी धन्य ते पुजू जनात
मिरवू दावू सांगू लोकात
परी न ठेवी काही हातात
दुसऱ्याचे ते हवे कशाला
कर कमाई जाण स्वतःला
अर्थावाचून शब्द साठला
दे फेकुनी रे दूर तयाला
सत्वरजतम एकच असते
पापपुण्य ही मुळीच नसते
थर मनाचे मन सांभाळते
तेच एक ते जन्म खेळते
सुरक्षितता अन सातत्य
मानस यातच रमते सत्य
देवधर्म तव पूजाअर्चाही
असती पळवाटा अनित्य
ऐकुनी हे मन घाबरते
अन अंधारी आत पाहते
आत पाहते काही जाणते
जाणले ते त्याचे असते
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा