तुच दावतोस खुणा
मज कळूनी कळेना
चिंब बरसतो घन
खोल अंतर भिजेना
लाख वाचूनिया शब्द
काय लिहिले कळेना
अर्थ दिसतो सरळ
नीट दुसरा वळेना
तशी तर हिच असे
वाट काल सुटलेली
नवा सोस नवी हौस
डोळे पुन्हा बांधलेली
नवा डोह नवा मोह
जळी काळी थरथर
पथ उतार बेफान
किती घालवा आवर
कसा जाणायचा असा
स्मृती विस्मृती गुंता
गुंगी तशीच निजता
स्वप्न तसेच उठता
नग्न अंतरी बाहेरी
उगा हिंडतोस दारी
माझी उदास भाकरी
जळे रोज चुलीवरी
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा