तुज करता न आले मज निभावता आले
रंग प्रीतीचे ओले कुणा जपता न आले
ओथंबले मेघ असे जड भरुन आले
व्याकुळ आस उरी मी सर्वस्व दिधले
आता त्या क्षणावर गर्द कालथर दाटले
तुझ्यासवे तया उरी खोल मी दफनले
उठतात पिशाच्च देतात त्रास काही
मजविन कुणा ती दिसत परी नाही
नवे गीत नवे वळण कुणी उभा दारावर
अन सोडून जुनेर मी नव्या देही अलवार
विझतील डंख जुने फुलुनी स्वप्न सुमने
उभी मूकप्रीत इथे जन्म सारा नव्याने
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा